Strona 39

Tom IV

strzelistych, westchnień do Boga i żywych aktów pragnienia, aby cały Bóg przebywał we mnie.

26. Że często będę ożywiał w sobie wiarę w obecność Boga Jednego i Troistego, jak i we wszystkie nieskończone Jego atrybuty i doskonałości. A odnajdując Go we wszystkich rzeczach – jako że Bóg wszystko sobą napełnia – będę pamiętał, że w powietrzu, pokarmie, napoju , w ubraniu, w pokoju i wszędzie znajduję Boga, i że wszystko jest Go pełne.

27. Że będę [się starał] zaradzać słabości ducha przez dążenie do praktykowania cnoty męstwa, i prosić o nią będę Boga; a często prosił Go będę [o nią] łącznie z innymi darami Ducha Świętego. Ufny zaś w Bogu, będę się starał o dokonywanie dzieł wielkich i trudnych dla większej chwały Boga i na korzyść ludzi. I w Bogu zbroić się będę w odwagę, by odnosić zwycięstwa nad każdą pokusą.

28. Że opanowywać będę pierwsze odruchy zniecierpliwienia, ceniąc sobie bardzo cnotę cierpliwości, która zawsze jest konieczna, zwłaszcza do tego, by nie ulegać zniecierpliwieniu przy ciężkich i długotrwałych udrękach i przy słabościach ciała czy duszy, w czym jaśnieć musi cierpliwość rodząca prawdziwą tolerancję.

29. Że będę się spowiadał co najmniej raz na tydzień, a w miarę możności i częściej, oraz że często przystępować będę do Komunii św. w zależności od zgody ojca duchownego, i że nie pominę nigdy codziennego nawiedzenia Najśw. Sakramentu i Najśw. Maryi; a w razie niemożności pójścia do kościoła, odprawię tam, gdzie mogę, te same ćwiczenia jakie odprawiałbym w czasie nawiedzenia w kościele.

30. Z całą przemyślnością ducha starać się będę, by wyrabiać w sobie stałą postawę czynienia dobrze. Dlatego przy podejmowaniu prac będę się starał o kształtowanie w sobie postawy czy zasady stałości oraz o to, by działać z większą wciąż doskonałością.

31. Że co dzień odmówię jakąś modli twe dla uzyskania daru pogłębiania gorliwości w świętej służbie Bożej, oraz daru świętego wytrwania w dobrem. I pragnę wszystkie moje modlitwy oraz dobre uczynki całego mojego życia kierować ku uzyskaniu wszelkich łask koniecznych do większego uświęcenia duszy mej i bliźnich, oraz [na uproszenie łaski] bezcennej śmierci sprawiedliwych.