Strona 33
Tom IV
Doktorowie, Kapłani, Lewici, Mnisi, Eremici, Wyznawcy; i wy święte Dziewice i Wdowy, i wszyscy błogosławieni Wybrańcy Boży, przychodźcie teraz i zawsze, a tak wszyscy zjednoczeni słodkim węzłem miłości, idźmy nawiedzić naszego i waszego Jezusa w Najśw. Sakramencie na wszystkich Ołtarzach całej ziemi, jakie istnieją i istnieć będą aż do końca świata. I wszyscy ze sobą ściśle zjednoczeni załóżmy tam swoją wieczystą siedzibę adorując, chwaląc, dziękując i miłując P.N. Jezusa Chrystusa własnym Jego Sercem i wypraszając w Jego Imieniu dla wszystkich ludzi całego świata dary łaski i zmiłowania dla większej Jego chwały oraz na uświęcenie i zbawienie wszystkich.
Najśw. Maryjo, Aniołowie i wszyscy Święci niebiescy, jakaż to [dla nas] pociecha! Oto już wszyscy jesteśmy razem w obecności Jezusa utajonego w najśw. Sakramencie. Ale gdy my nie potrafimy mówić, wy przemawiajcie za nas i za wszystkich ludzi całego świata. Owszem, będzie jeszcze lepiej, że przemawiać do Jezusa będziemy wszyscy, ale Jego własnym Sercem, Jego językiem, Jego najświętszą Duszą. Niech przeto cały Jezus będzie tak w nas, jak we wszystkich, by można było powiedzieć i by to było naprawdę, że Jezus Chrystus w nas nawiedza Jezusa; a takie nawiedzenie to nawiedzenie prawdziwie godne N.P. Jezusa Chrystusa.
O Jezu mój, teraz jesteśmy radzi, że Ty, godzien nieskończonej miłości, Ty w nas – wobec Twej Matki, Najśw. Maryi Dziewicy, wszystkich Aniołów i wszystkich Świętych – nawiedzasz Siebie samego!
My jednak o Jezu, nieskończona Miłości naszych dusz, czujemy się zobowiązani wierzyć i wierzymy mocno, że podczas gdy w wierze rozważamy, iż Ty w nas nawiedzasz samego Siebie w Najśw. Sakramencie Ołtarza, to nieskończona Twoja miłość do nas nie czuje się zaspokojona, jeśli Ty cały nie udzielisz nam sił, jeśli nie darujesz nam całego Siebie, jeśli nie ofiarujesz całego swego najświętszego życia, wszystkich swych czynów, wszystkich swoich cnót i wszystkich swoich nieskończonych zasług.
O Jezu mój, racz teraz i zawsze dawać nam całego Siebie i wszystko co Twoje. I byśmy mogli posiąść czyny Twe, cnoty i zasługi wraz z nieprzebranymi skarbami Twojego życia, [błagamy] przez ową miłość, jaką ukochałeś wszystkie swe stworzenia, Najśw. Swoją Matkę, Swego Przedwiecznego Ojca, Ducha Świętego i Siebie samego, i przez nieskończoną moc Twoich zasług