Strona 315
Tom IV
A zatem, Jezu mój, przyjmij mnie wnętrzem[1035], pokrzep mnie ranami.
Wybiegnij naprzeciw twemu Oblubieńcowi. Niech się otworzy serce, rezerwą rany, niech zjednoczą się wnętrza, bym jednym się stał z Chrystusem. Amen. Amen.
Nie potrzebował Bóg tak cierpieć, lecz potrzebował człowiek, by został odkupiony. – Św. Anzelm[1036], De Redemt, roz. 3.
Trudziłem się daremnie, bez powodu i na darmo moc swą wyczerpałem.
Wiara prosta, nie szukająca sensacji
1. Tłum do stanu bezpieczeństwa doprowadzony został nie żywotną siłą rozumienia, ale prostotą wiary (Św. Augustyn, contra Epist. Manich., która nosi nazwę Fundament, roz. 4).
2. To, co rozumiemy, zawdzięczamy nieco rozumowi; co wierzymy -powadze (Boga). De utilit cred., przeciw Manichejczykom[1038] , roz. 2.
3. Nie ma zasługi taka wiara, której doświadczalny dowód daje rozum ludzki, (Św. Grzegorz[1039], hom. 26, o Ewangeliach).
4. Że nie wiesz tego, w co wierzysz, przynosi ci nie tyle wyrozumienie, co nagrodę (Klemens Aleksandryski[1040], Przeciw Poganom).
Przykład stuletniego Abrahama[1041]
Wiara wytrwała
1. Św. Jan Chryzostom[1042] upodabnia mocną wiarę do laski, na której się wspiera drżący staruszek,- światła, które rozjaśnia, by nie popaść w obłędy.