Strona 274
Tom IV
29. Na przełożonych zakonnych mieszających się w sprawy świętego Ofi- cjum odnośnie do swych podwładnych.
30. Na urzędników i innych pracowników „Gór miłosierdzia”, którzy posługują się pieniędzmi złożonymi w „Górach” na swoją korzyść albo innym dają z nich pożyczki.
31. Na wyjawiających sekrety Roty św., albo sekret w sprawach kanonizacji świętych.
32. Na radzących się astrologów co do stanu rzeczypospolitej chrześcijańskiej albo Stolicy Apostolskiej, albo co do życia lub śmierci papieża czy też życia i śmierci jego krewnych i powinowatych aż do trzeciego pokolenia.
33. Na tych, którzy w sprawie Poczęcia Najśw. Maryi Panny czynią coś lub wypowiadają się przeciw bullom wydanym na ten temat, a w szczególności przeciwko bulli Aleksandra VII[846] „Solicitudo Omnium”.
34. Na broniących, nauczających czy proponujących zdania potępione przez papieży po soborze Trydenckim, zarówno w materii dogmatycznej, jak moralnej.
35. Na ministrów, konsultorów i kwalifikatorów św. Inkwizycji Rzymskiej, naruszających sekret przysięgi, którą składają.
36. Na tych, którzy w czasie prawowitym nie zgłaszają przestępstw do św. Oficjum.
37. Na wpływających na ministrów powyższej św. Inkwizycji Rzymskiej, by wyjawili sekret sprawy i materie dyskutowane w Trybunale św. Oficjum, i na inkwizytorów, którzy od badanych czy ich bliskich lub przyjaciół przyjmują podarki w sprawach należących do św. Oficjum, albo jakiekolwiek nawet najmniejsze dary za listy polecające na rzecz polecanych (?). Dekret Klemensa XI z 1701 roku, który to dekret rozszerzony został na ministrów Rzymskiej Inkwizycji.
38. Na urzędników kurii świeckich nie „oddających” kurii kościelnej uciekających się pod opiekę Kościoła.
39. Na wpisujących się do tajnego związku tzw. „Wolnomularzy”[847] oraz wspomagających ich czy im sprzyjających.
40. Przeciw handlującym Mszami, tzn. zatrzymujących dla siebie jakąś część ofiary i przekazujących do odprawienia za mniejszą ofiarę niż otrzymali. Jeśli są świeckimi podpadają pod ekskomunikę