Strona 192

Tom IV

Antyfona:

O Boże, rozważamy Twoją łaskawość we wnętrzu tej świątyni. Jak Imię Twe, Boże, tak i chwata Twoja sięga aż po krańce ziemi. Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości. Kapłan śpiewa:

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison. Ojcze nasz, itd.

V. I nie wódź nas na pokuszenie,

R. Ale nas zbaw ode złego.

V. Zbaw sługi swoje,

R. Boże mój, mające ufność w Tobie (por. Ps 85,2).

V. Ześlij nam, Panie, pomoc ze Świętego,

R. A z Syjonu strzeż nas (Ps 19,8)

V. Niech nic nie zyska na nas nieprzyjaciel,

R. A syn nieprawości niech nas nie pognębi (Ps 88,23).

V. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.

R. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie (por. Ps 101, 2).

V. Pan z wami.

R. I z duchem Twoim.

Módlmy się[580]

Boże, który najbardziej okazujesz swoją wszechmoc, przebaczając i litując się, pomnóż w nas łaski Twego miłosierdzia, abyśmy biegnąc ku Twoim obietnicom, stali się uczestnikami dóbr niebieskich.

Boże, który pysznym się sprzeciwiasz[581], a pokornym łaski dajesz, udziel nam cnoty prawdziwej pokory, jakiej przykład dał wiernym Twój Jednorodzony Syn, abyśmy nie wywoływali pychą Twego gniewu, lecz raczej upokorzeni otrzymywali dary Twej łaski.

Wszechmogący i najłaskawszy Boże, wejrzyj litościwie na nasze prośby i uwolnij nasze dusze od pokus złych myśli, byśmy mogli być godnym przybytkiem Ducha Świętego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Wszyscy wstają, a kantorzy śpiewają Antyfonę:

[580] Modlitwa z dawnej niedzieli X po Zielonych Świątkach (Mszał Rzymski „orationes diversae”, n. 21).

[581] Skreślono tu wyraz „pokornym”, bo „pokora” zjawi się zaraz potem.