Strona 125
Tom IV
7. W niedzielę niech idą na wyjaśnienie świętej Ewangelii i na naukę Wiary, z czym wiążą się odpusty.
8. Przynajmniej raz w miesiącu niech spełnią swą pobożną praktykę[371], i w tym dniu niech obudzą intencję uzyskania odpustu zupełnego z racji [wpisania się] do Bractwa Najśw. Serca Jezusowego, jak i z racji [ponawianych] aktów strzelistych „Chwała i dziękczynienie”, itd.
9. Na Wielkanoc niech odprawią spowiedź z całego roku.
Uwagi
Wierni związani węzłem małżeńskim niech sobie przypominają o obowiązkach tyczących się małżeństwa i wychowania w rodzinie; dlatego niech się modlą o łaski dla sprostania tym obowiązkom.
Ci, którzy do tego stanu nie wstąpili, niech się modlą o opiekę Bożą nad sobą.
Wszyscy niech sobie przypominają obowiązki, jakie mają wobec swych chlebodawców.
Nabożeństwa
[Niech żywią nabożeństwo] do Męki Pańskiej, do Maryi, do św. Józefa, do św. Jana Chrzciciela i do Aniołów Stróżów.
56. [ŚWIĘTOŚĆ DUCHOWNYCH][372]
Zakony chlubiące się swoimi założycielami – osobistościami wybitnymi z racji cnoty i świętości – powinny być święte zarówno w Regułach, jak i w członkach.
Ustanowiony przez Jezusa Chrystusa eklezjalnym porządek hierarchiczny – wyższy bez porównania od stanu zakonnego – jest ze swej natury święty, gdyż stanowi Sakrament. Bardziej też niż zakonny musi być wyposażony w święte zasady życia, by mógł kształtować członki – uświęcone świętością proporcjonalną do wzniosłej świętości Sakramentu.
Porządek eklezjalny, to kontynuacja misji Słowa Wcielonego, ustanowionej dla szerzenia chwały Ojca Niebieskiego i dla zbawienia rodzaju ludzkiego.
[371] Chodzi o spowiedź i Komunię św.
[372] Dwie kartki bez daty. Tytuł pochodzi od ks. Hettenkofera.