Strona 06
Tom IV
w takim porządku, w jakim przedstawił je ks. Hettenkofer. Czynimy tak dlatego, aby nie doprowadzić do rozczłonkowania i do błędnych prawdopodobnie rekonstrukcji.
„Kaseta wielka”, o której mówiliśmy dotąd, a która stanowi pierwszą część, odpowiadającą pierwszej części XI tomu Dzieł Pallottiego, odpowiada też dwu pierwszym częściom „Kolekcji duchowej” w wydaniu Hettenkofera z 1993 r. Tak więc druga część niniejszego tomu, nie była dotąd jeszcze wydana, podczas gdy trzecia wspomnianej „Kolekcji duchowej”, tj., „Materie do kazań” musi jeszcze poczekać na wydanie. Postanawiamy uczynić to jednak jak najprędzej.
Nie zatrzymujemy się tu, by podawać szczegółowe dane o treści poszczególnych dokumentów z pierwszej części niniejszego tomu. Dolne przypisy i uwagi wprowadzające, podawane z możliwie największą dokładnością, zwalniają nas z tej pracy. Powiemy tylko, że „Kaseta wielka” (powtarzamy: odpowiadająca pierwszej części niniejszego tomu), z rzeczy ciekawszych zawiera m.in. długą serię modlitw, kierowanych również do konkretnych świętych, jak święci: Józef, Piotr Damian, Franciszek z Asyżu, Stanisław Kostka. Interesujące są też pisma odnoszące się do troski o Anglię, jak również szkice dotyczące Kolegium Propagandy i Seminarium Rzymskiego.
Druga część niniejszego tomu zaopatrzona została w tytuł raczej indykatywny, mianowicie „Fascykuły i luźne kartki”. Pomijając już nieraz wspominaną „Wielką tekę”, są tu w zwyczajnych kopertach czy teczkach, będących często resztkami opraw, zebrane pliki i zwykłe kartki. Trzymając się zawsze systematyki Hettenkofera, wprowadziliśmy różne podziały i uszeregowania, starając się o to, by było jak najmniej przesunięć. Wyszło z tego 9 fascykułów, z których pierwsze cztery noszą tytuł „Dodatki 1-4”,- pięć zaś pozostałych poświęconych zostało bądź apostolskim dziełom młodego Pallottiego, bądź zestawieniu rozmaitych uwag. W drugiej części tomu dokumenty oznaczone numerami od 93 do 130, zostały zestawione w „Dodatkach 1-4”. Rzuca się w nich w oczy nr 97 poświęcony ciekawemu egzorcyzmowi przeprowadzonemu w 1828 r., a także i te numery, jakie Pallotti dedykował „Związkowi chłopięcemu”, które zajmują ok. siedemdziesięciu stron.
Następują karki (odpowiadające numerom 131-145 w tym wydaniu), które łączą się jakoś z Kongregacją Chłopców z Ośrodka