Strona 96
Tom III
przedstawcie sobie, że Pan użyczył wam i użycza wszelkich łask niezbędnych do tego, by dojść do doskonałości w najwyższym stopniu. W takim usposobieniu (wsparci łaską Bożą), starajcie się dokładnie i przy użyciu wszelkich sił duszy i władz cielesnych z tymi łaskami współdziałać. Pomnijcie jednak, bracia, na miłość Boską! Czy słyszycie?
[102c] 7. Rozważajcie w ciągu waszego życia, najczęściej jak możecie, że każda tegoż życia chwila jest początkiem waszego nawrócenia i ostatnią chwilą na ziemi. W ten sposób starajcie się czynić to, co byście czynili, będąc [rzeczywiście] w takiej sytuacji, ale z miłością i żarliwie.
8. Kiedy usłyszycie, że ktoś obraża Boga, zwróćcie się do Niego samego, mówiąc: „Ach, Panie, jak bardzo obrażałbym Cię i ja, gdybyś mnie nie wspomagał”. I starajcie się wynagrodzić Bogu w jakiś sposób za obrazę, wzywając w pokorze serca wszystkie stworzenia do wielbienia Stwórcy; a kto umie, może odmawiać Psalm (116): „Chwalcie Pana wszystkie ludy, chwalcie Go wszystkie narody!”, itd.
9. We wszystkich czynnościach przypominajcie sobie, że możecie Stwórcy naszemu oddawać wielką chwałę przez wypełnianie ze świętą dokładnością obowiązków własnego stanu.
[102d] 10. Starajmy się czynić wielkie rzeczy na chwałę naszego Stwórcy i przypominajmy sobie, że to łaska Boża nas uświęca i że sam Bóg może nam udzielić łaski, która zdolna jest uczynić nas bardziej świętymi, niż był jakikolwiek Święty w Kościele Chrystusa; i wierzmy najmocniej, że Bóg udziela nam takiej Łaski. Tak więc ufam, że Ojciec Niebieski napełni nas taką łaską, owszem, mam co do tego tak wielką pewność, że wolałbym raczej umrzeć niż temu przekonaniu uchybić. Toteż proszę Boga, mego dobrego Ojca — jeżeli to jest według Jego woli — o udzielenie mi tej łaski, bym umarł raczej niż bym się miał zachwiać w tej ufności, a nawet pewności. Ale niech miłość Boga i Jezusa zniewala nas do podejmowania wszelkiego wysiłku. Miłość Chrystusowa niechaj nas przynagla [por. 2 Kor 5, 14].
11. Wy, którzy pragniecie postępować drogą doskonałości, proście Pana, aby we wszystkich nieprzeliczonych momentach waszego życia użyczał wam daru spełnienia tego, co (za łaską Pańską, gdyż jesteśmy zawsze nicością, i to nicością, co obraziła Stwórcę) czynilibyście, gdy byście powstali ze śmierci do nowego życia. Kochajcie Boga!
12. Jeżeli na drodze doskonałości posuwać się chcecie wielkimi krokami, to idźcie nieustannie za Jezusem, Maryją i Józefem oraz starajcie się pełnić te heroiczne cnoty, które oni w sposób godny podziwu praktykowali we wszystkich okolicznościach czasu i miejsca. Pragnijcie służyć tym wielkim Osobom w Ich domach, w Ich podróżach, pełnych okropnych wydarzeń; ale [pragnijcie] z miłością.
[102e] 13. Niech was nigdy nie oddala od zjednoczenia z Bogiem obowiązkowa praca wykonywana dla zaspokajania własnych potrzeb