Strona 87
Tom III
przyczynie Najświętszej Maryi. Pewny jestem, że to wszystko uczynisz (Oświadczenie generalne).
Bóg mój i wszystko. Zawsze!
13. [APEL DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO: „SAM Z SIEBIE NIC NIE MOGĘ…”]
(Lumi — 7, t. I, s. 121—122; roku 1816/1817)
[96]
Boże mój, Boże mój, Boże mój! Nie umiem myśleć, nie umiem mówić, nie umiem działać dla Ciebie. Jestem najbardziej niegodny, by myśleć o Tobie, mówić o Tobie, działać dla Ciebie. O Boże, Boże, Boże! Tyś umiłował mnie miłością odwieczną i dlatego pociągnąłeś mnie [por. Jr 31, 3]. Zlituj się nade mną! Nie jestem godzien, abyś się nade mną zmiłował. Boże mój, Boże mój, Boże, Boże, Boże, Boże mój, Miłosierdzie moje! Życie moje! Boże, Boże!
Boże mój, Miłosierdzie moje! [por. Ps. 58, 18].
Boże mój, jak strasznie jestem nierozumny, żem tak często mówił: Nie będę już więcej grzeszył, a potem wracałem do grzechów. Mówiłem: „Spełnię ten i tamten cnotliwy uczynek, to i tamto dobre dzieło”, a potem nic nie zrobiłem. Wszelako teraz, Boże mój, oddaję się w Twe ręce. Ze siebie nic nie mogę, z Tobą mogę wszystko [por. Flp 4, 13]. Na chwałę Twoją chcę czynić wszystko. Tobie nieskończona chwała, cześć, miłość, szacunek ∞ ∞, mnie zaś pogarda, hańba i cierpienie ∞ O§O (Oświadczenie generalne).
14. [PO ŚWIĘCENIACH SUBDIAKONATU]
(Lutni — 8, t I, s. 122—126; rok 1816/1817)
[97]
Do prowadzenia życia gorliwego pomocne ci będzie przypomnienie [tego], co pewnego razu słyszała między innymi św. Matylda[157]. Kiedy Święci mówili do niej: „O, jakże szczęśliwi i błogosławieni jesteście wy, którzy stale żyjąc na ziemi, możecie wysłużyć sobie takie mnóstwo zasług!” Gdyby bowiem człek wiedział, jak wiele zasług może co dzień zdobyć, serce jego zaraz po rannym ocknieniu napełniłoby się wielką radością i zadowoleniem, że oto znów dzień, w którym może żyć dla Boga, Pana naszego, i że przy pomocy łaski Jego może pomnażać zasługi swoje ku czci i chwale tegoż Boga; a myśl ta udzielałaby mu siły i pomocy do spełniania i znoszenia wszystkiego z najwyższą radością (Oświadczenie generalne).
[157] Albo św. Mechtylda, od dziecka żyjąca w klasztorze Cysterek w Helfta koło Eisleben, 11399.