Strona 71
Tom III
[88g] W przypadku otrzymanej pochwały nie nadymać się, lecz skromnie się zawstydzić, oddając cześć Bogu. Wobec nagany nie ulegać smutkowi, lecz uderzyć w pokorę. Przy niepowodzeniu nie wpadać w zamieszanie, ale zdać się zupełnie na Opatrzność Bożą. W czynach być szybkim i energicznym bez zahamowań. Sposobność do działania przewidywać starannie i nie pozwalać, by przez opieszałość czy zuchwałą pochopność było zmarnowane. Wszystkie czynności wykonywać z pewnym namaszczeniem, które by je czyniło miłymi w oczach Bożych i godnymi szacunku w oczach ludzi (str. 114, 118).
Wielebny starał się usposabiać do spełniania nie tylko uczynków pewnych, ale i takich, co do których pewności nie było (str. 119).
Zanim się coś powie, należy dobrze pomyśleć o tym, o czym się ma mówić, by nie powiedzieć czegoś, co by się Bogu nie podobało (str. 120)
Będę się starał nie mówić żadnego słowa, które nie byłoby konieczne lub pożyteczne, czy też kierowane do godziwego jakiegoś celu (str. 120).
Zasada, którą św. Benedykt przekazał swoim mnichom: „Przed przychodzącymi i odchodzącymi gośćmi skłaniajcie głowy i pochylajcie się ku ziemi, adorując Chrystusa, którego wszak w nich przyjmujecie”[120] (Żywot Wielebnego, str. 138).
Aby nie tracić czasu, gdy będę musiał czekać w jakimś miejscu, [postanawiam] nosić ze sobą książeczkę o treści duchownej lub naukowej. Na początku, w ciągu i przy końcu czasu, i przez jaki wypadnie mi czekać, obudzać będę wewnętrzne akty cnót (str. 1 52).
[88h] Gdyby mnie ktoś zagadnął: „Daję ci chyba zgorszenie?” — odpowiedziałbym mu: „Nie gorszę się z twych uczynków, bo jeśli widzę, że są wyraźnie dobre, to chwalę za nie Boga, od którego wszelkie dobro pochodzi; jeśli zaś widzę, że uczynki są oczywiście złe, przypuszczam, że gdybyś wiedział, iż w nich jest coś złego, to byś ich poniechał, a za to spełniłbyś dobro tak wielkie, jakiego nie mogę sobie nawet wyobrazić. Dalej, zbadaj swoje czynności, a jeśli uznasz, że są gorszące, popraw się; jeśli zaś dobre, przypomnij sobie to, co powiedział Anioł z Apokalipsy do św. Jana Ewangelisty: Kto jest święty, niech się jeszcze więcej uświęci, a kto jest sprawiedliwy, niech się jeszcze bardziej usprawiedliwi” [por. Ap 22, 11].
[120] Cyt. z Reguły, rozdz. 53.