Strona 69

Otaczać czcią wszystkich, a przełożonych nawet wtedy, gdy nimi być przestali (str. 230).

Czytaj: str. 150.

Módl się za wszystkich i nie zapominaj o swych dobroczyńcach (str. 130).

Każdego tygodnia [Berchmans] składał sprawozdanie z trzech rzeczy przed swym kierownikiem: 1) czy przestrzegał przepisów o milczeniu, 2) czy rozmawiał o sprawach duchowych, 3) czy zachowywał postanowienia podejmowane na modlitwie.

Nie tracić czasu po zakrystiach, lecz trwać w zjednoczeniu z Bogiem, itd. (str. 161).

Zasada Wielebnego: Pracownik Towarzystwa będąc w pokoju powinien pragnąć wyjść z niego dla pomagania bliźnim; gdy zaś znajduje się poza pokojem dla załatwiania spraw z bliźnimi, powinien pragnąć powrotu do siebie, aby nie oddawać się zbytnio ani samotności, ani przestawaniu z innymi (str. 164).

Przypominać sobie o niedobrym postępowaniu (str. 166).

Zasada Wielebnego w sprawie ubóstwa: Mamy być niby posągi, dla których obojętną jest rzeczą mieć nową lub starą szatę; nie protestują, gdy się je odziewa, ani nie boleją nad tym, że się je z szat obdziera.

Zasada Wielebnego: Tak się będę odnosił do wszystkich mych braci, jak się winien odnosić sługa i nędzny niewolnik (sitr. 173).

[88d] Nie składać nikomu gratulacji z okazji egzaminów, obrony tezy lub wygłoszonego kazania, czy z okazji innych czynów, gdyż [J. Berchmans] — mawiał — takie postępowanie wobec niektórych tylko bliźnich mogłoby świadczyć o stronniczości; wobec wszystkich zaś nie można tak postępować bez niebezpieczeństwa pochlebstwa (str. 174).

Wszystko wykonywać dobrze i w swoim czasie (str. 174); zdawać ścisły rachunek ze wszystkiego, co się widzi, co się czuje, co się czyta — to pomaga bowiem duchowi.

Wielebny polecając się modlitwom innych prosił, by modlili się dlań o trzy rzeczy: wielką świętość, wybitne wykształcenie i wiele sił fizycznych; o pierwsze w sposób absolutny, o dwa dalsze — o ile wychodziłyby na chwałę Bożą (str. 175).

Wieczorem przed ułożeniem się do snu przygotowywał poranną medytację, aby rankiem zaraz o niej myśleć.

Wielkie nabożeństwo do Najśw. Sakramentu (str. 183, 184).

Wielebny zwykł był mawiać: „Opiekunką świętości, zdrowia i studiów jesteś Ty, o Matko moja, Dziewico Maryjo!” Przed rekreacją pozdrawiał Ją w kaplicy i ofiarowywał Jej te chwile odprężenia. Gdy pewnego razu zapomniał Ją odwiedzić, opuścił towarzyszy i udał się do kaplicy.