Strona 62
Tom III
znosić jakiekolwiek kary, umierać w żalu przechodzącym wszelkie pojęcie, i to po nieskończone razy mnożone w nieskończoność w każdym momencie, itd. ∞ O§O, aby wszelkie stworzenia, nawet pozbawione myśli i uczuć, przez wieki poznawały, miłowały, chwaliły i wywyższały Boga, Jezusa, Maryję, św. Józefa, św. Jana Chrzciciela, itd., Aniołów i Świętych, itd., z doskonałością O§O (Oświadczenie generalne).
Największą mą pokutą — to życie w świecie[100]
Życie chrześcijanina powinno być spokojne, ponieważ spoczywa w Bogu, [ale] i pełne bojaźni z powodu lęku, by obfitości łaski Pana przez grzechy swe nie utracić (Oświadczenie generalne).
6. [POSTANOWIENIA. DUCH POSŁUSZEŃSTWA. REFLEKSJE NAD BOŻĄ DOBROCIĄ]
(Lumi — 13, t. I, s. 140—145; rok 1816)
[85] Kiedy zobaczę lub pomyślę, że jakaś prosta osoba, mężczyzna czy kobieta, uczyniła jakiś akt miłości, pobożności, itd., w związku z czymś, co z jakiegokolwiek tytułu należy do Boga, będę się starał nie tylko tym aktem nie gardzić, ale i spełnić to, co oni przez ten akt czynią, choćby on wydawał mi się godnym zlekceważenia; i starać się będę być pod tym względem bardzo uważnym, gdyż lekceważąc, łatwo mogę popełnić błąd: bo kto wie, jak wielką zasługę przez taki uczynek zyskują dusze, gdy spełniają go z czystym sercem (Oświadczenie generalne).
[85a] W sprawach obojętnych i takich, które nie zmieniają zatwierdzonego przez mego spowiednika sposobu mych czynności, będę się starał ulegać wszystkim, którzy mnie o coś poproszą, i będę im powolny w duchu szczerego posłuszeństwa szybko, radośnie, itd.; i będę się starał słuchać nawet najmłodszych mych braci, jak również innych chłopców ze związku[101]; i kogokolwiek innego, kto mi da polecenie: ubogiego, prostego, każdego. Owszem, pragnę i postanawiam, by rozkazywały mi z nieskończoną surowością wszelkie stworzenia, każde, itd., i to nie tylko istoty rozumne, lecz także nie obdarzone rozumem i zmysłami, stworzone i niestworzone, itd. O§O; i pragną być im bezgranicznie posłuszny: ulegle, natychmiastowo, na ślepo, radośnie, z tym przekonaniem, że posiadają nie dające się wytłumaczyć prawo wydawania mi rozkazów, a to dlatego, że jestem powodem wszystkich ich nieszczęść (Oświadczenie generalne).
[100] Dla św. Jana Berchmansa „największą pokutą [było] życie we wspólnocie”; dla św. Wincentego — w świecie; wiadomo, jak pragnął wieść życie w klasztorze!
[101] O działalności Pallottiego wśród młodzieży zob. Regestum w ASAC IV 7 nn. O młodszym jego rodzeństwie por. J. Frank, Vincenz Pallotti. I 1—20.