Strona 57

65. A świat Go, to znaczy Jezusa, nie poznał [por. J l, 10].

66. Jestem umarłym, a życie moje ukryte jest z Chrystusem w Bogu [por. Kol 3, 3].

[77] 67. Z uwagi na to, że w praktykowaniu świętych cnót czuję w sobie, że tak powiem, świętą pasję daną mi z pewnością od Boga — sam bowiem jestem najbardziej nędzną nicością i grzesznikiem — więc wskutek tego zdaje się, że nie mając w pełnieniu cnót do pokonywania tak wielkich trudności wewnętrznych, mniejsza będzie chwała, jaką w takim pełnieniu cnót mam oddawać Bogu. Wszelako dla wyrównania takiego braku będę się starał wzbudzać za łaska Bożą wewnętrzne akty miłości i pokory, itd., i więcej, itd. ∞ O§O (odwołuję się do Oświadczenia generalnego).

[78] 68. Nie mniemaj nigdy, że nie potrafisz dokonać tego, czego dokonali w Kościele Bożym wielcy Święci, ponieważ przy pomocy łaski Bożej osiągnąć możesz daleko więcej i dokonać rzeczy bez porównania większych niż te, jakich dokonali wszyscy Święci, Owszem, wyobraź sobie, że Bóg udzielił ci już tej łaski lub w tej chwili udziela i że użyczy ci jej w coraz to większej mierze w każdym z nieprzeliczonych momentów, itd. ∞ O§O. Wyobraź sobie jeszcze, że stale ci ją powiększa od całej wieczności przez całą wieczność (Zwróć na to uwagę, co głosi św. Teresa: „Aby na drodze Pańskiej dokonać wielkich rzeczy, trzeba wiedzieć, że otrzymało się wielkie łaski od Boga”). A zatem (lecz odwołuję się do Oświadczenia generalnego).

69. Gdy prosisz Pana o jakąś łaskę dla ducha, staraj się gorliwie, z ufnością, pokorą i wdzięcznością wyobrazić sobie, żeś jej już w tej chwili dostąpił. Wzbudzaj owe wewnętrzne akty, jakie byś spełniał, gdybyś takiej łaski dostąpił rzeczywiście. I nie wahaj się, ponieważ tak postępując dostąpisz pociechy. Ufności, ufności, pokory! itd. (Oświadczenie generalne).