Strona 557
Tom III
Rozdz. 5. Pierwszy środek: wystrzegać się postawy poufałości i przestawania z przedstawicielami płci odmiennej.
Rozdz. 6. Środek powyższy powinien być stosowany szczególnie przez osoby poświęcone Bogu przez ślub czystości[1055].
Rozdz. 7. Dalsze dwa środki, a mianowicie umartwienie ciała i czuwanie nad wzrokiem[1056].
VIII. W ZMAGANIU SIĘ Z MOCAMI DUCHÓW CIEMNOŚCI[1057]
1. [OŚWIADCZENIE ŚWIĘTEGO PRZED EGZORCYZMEM][1058]
(OOCC XI 430—440; data: ok. 1828)[1059]
[360] Panie Jezu Chryste, wsław siebie wraz z Ojcem i Duchem świętym [por. J 17. 5] chwałą Twą wieczystą, a mnie napełnij niesławą,
[1055] Por. Memor. Biogr., s. 96—101, o czystości Kaspra Del Bufalo.
[1056] Zgodnie z podanym wyżej planem (nr [357al powinna by następować dyspozycja traktatu czwarte-go, o miłości, itd., ale rzecz urywa się. niestety na dyspozycji powyższego artykułu dziewiątego.
[1057] Jednym z elementów duchowości, jaką żył sam Pallotti i jakim promieniował na zewnątrz, to charakterystyczny jego stosunek do świata demonów. W tym Wyborze jego Pism zabrakłoby czegoś bardzo istotnego, gdybyśmy nie uwzględnili choćby niektórych Pism jego z tej dziedziny. Prócz tego przypomnienie zdecydowanej postawy Świętego wobec zła uosobionego w postaci duchów: ciemno-ści może być pożyteczne w dobie pewnego sceptycyzmu dzisiejszego człowieka co do ich istnienia i oddziaływania na ludzi.
U Świętego widoczna jest od lat najmłodszych jakby instynktowna wrogość wobec tych siewców zła. W roku 1813, tuż po otrzymaniu kapłaństwa, zakłada wraz z kilkoma podobnie myślącymi osobny związek do walki z szatanem, pod nazwą Unione antidemoniaca, koncentrujący swe wysiłki przede wszystkim na zwalczaniu tego, co obraża chrześcijańską skromność (por. Lett. nr 14 s. 15-—17, 19, 22, 24, 30, 35). Związek nabrał nowego rozmachu, gdy otrzymał błogosławieństwo samego papieża (por. J. Frank, V. Pallotti, I, 186). Święty cenił wysoko sakramentalia Kościoła, ufny w ich skuteczność w osłabianiu działania demonów. M. in. propagował uznane przez Kościół poświęcenie pól. L. Vaccari pisze (Compendio, 233), że właściciele ziemscy widząc skuteczność tych poświęceń, zabiegali u Świętego (era ricercatissimo), by błogosławił ich polom i chronił przed niszczycielskim działaniem szkodników i klęsk żywiołowych. Znane nam są też jego egzorcyzmy prywatne, których stosowanie doradza zwłaszcza w KLambr (nry [353] i [373]).
Ale niebawem, gdy się poznano na roztropności i świętości Abate Pallotta, zaczęto powierzać mu przeprowadzanie egzorcyzmów w sposób przepisany Rytuałem Rzymskim. Już w dziesięć lat po święceniach kapłańskich Pallotti należy do liczących się egzorcystów Rzymu i okolicy (por. Frank, dz. cyt., I, 358—362 i II, 440—443). Godny przy tym podkreślenia jest fakt, że Święty przykładał wielką wagę do ścisłego stosowania kryteriów uznanych przez Kościół w sprawie odróżniania przypadków choroby od.przypadków opętania. Spośród potwierdzonych historycznie egzorcyzmów, w przeprowadzaniu których uczestniczył sam Święty, wybieramy tu dwa: jeden z przedostatniego roku pontyfikatu Leona XII (t 1829), drugi z ro-ku 1841, za pontyfikatu Grzegorza XVI. Poprzedzimy to przytoczeniem modlitewnego oświadczenia Świętego, wyrażającego jego postawę przy przeprowadzanych egzorcyzmach.
[1058] Ksiądz Hettenkofer wpisał tu taki nagłówek: Oratio et pia intentio ante exorcismum.
[1059] Następują inicjały haseł: Ad Infinitam Del Gloriam i Ad Destruendum Peccatum.