Strona 548
Tom III
Rozdz. 3. Bezpośrednie usposobienie przystępującego do Komunii świętej.
Rozdz. 4. Jaka ma być jej częstotliwość; czy w odniesieniu do świeckich osób może być codzienna?[1023]
[3571] Artykuł 11. Dziesiąty środek — nabożeństwo do Świętych, a szczególnie do Najśw. Maryi Niepokalanej.
Rozdz. 1. Nabożeństwo do Najśw. Maryi jest środkiem koniecznym, moralnie biorąc, niezbędnym do istotnego zbawienia wiecznego.
Rozdz. 2. Podaje się powody skuteczności nabożeństwa do Najśw Maryi w odniesieniu do zbawienia dusz naszych.
Rozdz. 3. Jest ono niezmiernie skutecznym, a moralnie biorąc, niezbędnym środkiem do osiągnięcia zbawienia wiecznego w sposób doskonały[1024].
Rozdz. 4. Inny wzgląd uprawiania takiego nabożeństwa w celu dojścia do doskonałości.
Rozdz. 5. Na czym polega to prawdziwe nabożeństwo.
Rozdz. 6. Środki do wyrobienia w sobie takiego nabożeństwa.
[358] Traktat drugi
[358a] Artykuł l. Przeszkody nie opanowanego dotyku[1025] i środki zaradcze.
Rozdz. 1. Bardzo szkodliwe następstwa nieopanowania dotyku.
Rozdz. 2. Pierwszy środek — oględność przy korzystaniu z dotyku.
Rozdz. 3. Drugi środek — opanować go przez pokutę.
Rozdz. 4. Rozmaite sposoby pokuty stosowane przez Świętych.
Rozdz. 5. O dobrowolnym samobiczowaniu[1026].
Rozdz. 6. Reguły roztropności przy umartwianiu dotyku.
[358b] Artykuł 2. Przeszkody ze strony [zmysłu] smaku i środki zaradcze.
Rozdz. 1. Czym jest zmysł smaku, jak wiąże się z wadą łakomstwa
[1023] Cokolwiek w sprawie częstotliwości Komunii św. powiedzielibyśmy o nauce Kościoła (zob. np. Denz. – Sch. 2090 (b. 466); 1747 (s. 410), praktyka w drugiej połowie XIX wieku, nawet u najgorliwszych, sprowadzała się przeciętnie do Komunii cotygodniowej. Pallotti, który zaangażowany był w zwalczaniu pozostałości jansenistycznych rygorów, opowiadał się za częstym przystępowaniem do Stołu Pańskiego, poczynając od codziennej Komunii św., gdy chodziło o osoby zakonne (OOCC XI 303), do częste} dla członków Zjednoczenia, według własnego uznania, a nawet codziennej za zgodą spowiednika (por. np. OOCC IV 439, V 642 i 534, VI 382, 553, 554, XI 71. Zob. też J. Wróbel, ASAC, IV 20, nota 29).
[1024] Nic dziwnego, że Pallotti podkreśla to w życiu Sług Bożych: M.-L. Maurizzi i Kaspra Del Bufalo. Zob. Memor. Biogr., s. 17 i 56—58.
[1025] Zob. osobne rozmyślanie Świętego „o czystości rąk”, OOCC XI 276.
[1026] Co pisze Święty o praktyce samobiczowania, zob. np. KLambr, nr [348], [410], [663] (II t. Wyboru). O stosowaniu tej praktyki Świętego wobec samego siebie wie cała pallotyńska tradycja, a świadczą pozostałe po Świętym rekwizyty.