Strona 54

czynić wszystko to, co czyniłyby te Osoby dla przygotowania się do przyjęcia świeceń (Oświadczenie generalne).

[70] 58. Ja, najbardziej niewdzięczne stworzenie, jakie istnieje, i najniegodniejsze otrzymania jakiegokolwiek dobrodziejstwa od najwyższego Boga, a najmilszego Ojca, ufny jednak w obietnice tegoż Boga, który powiedział: „Proście a otrzymacie [por. J 16, 24], jak i w owe przyrzeczenia, jakie Jezus Chrystus dał pewnej wybranej duszy[89] ukazując jej Serce zanurzone niejako w przepastnym ognisku miłości: „Serce me, córko moja, omdlewa z pragnienia, by udzielać się duszom; pomóż mi, droga córko, i ulżyj nieco w znoszeniu tak wielkiego żaru. Głoś i staraj się, by po całym świecie głoszono, że łaskom mym nie będę stawiał żadnych granic dla tych dusz, które przychodzić będą, aby ich szukać w Sercu moim”.

[70a] Schroniwszy się zatem w najdroższym Sercu mojego nad wszystko najbardziej umiłowanego Oblubieńca Jezusa, szukam w Nim i proszę (chociaż uznaję, żem tego najbardziej niegodny), aby zaszczycił mnie stygmatami ran swych najświętszych, podobnie jak zaszczycił swego sługę św. Franciszka z Asyżu[90]. Błagam Go wszakże przez miłość, jaką żywi dla swego Niebieskiego Ojca, i przez miłość, jaką miłuje Niepokalaną Dziewicę, Matkę swą Bolesną, [przez miłość] do Aniołów, Świętych i wszystkich stworzeń oraz przez ich zasługi i wstawiennictwo proszę, by raczył wyrazić w mej duszy wszystkie odbicia najświętszej swej męki i boleści Najśw. Maryi.

[70b] Cóż to za śmiałość z mej strony prosić o dar tak wielki! Pewnie, że wielka to łaska, zwłaszcza dla [mnie] tak niewdzięcznego wobec Bożych dobrodziejstw. Miłość jednak itd., itd., Jezusa daleko jest większa, [a nawet] nieskończona. Jestem więc tego pewien, że dostąpię tak wielkiego zaszczytu; i tak bardzo jestem tego pewien, że mi się zdaje, jakbym go już dostąpił. Z tego powodu proszę nieustannie, aby przez miłość i zasługi Jezusa, itd., Maryi, itd., Aniołów, Świętych i wszystkich stworzeń raczył udzielić mi łaski, bym raczej poniósł śmierć nawet z rąk najokrutniejszych katów, niżbym miał tę pewność utracić; aby ją w sobie zachować, jestem gotów znosić przy pomocy łaski Bożej wszelką karę, męczeństwo i hańbę, itd.[91]

[89] Chodzi o św. Małgorzatę Marię Alacoque. Por. przy p. 67.

[90] Święty Franciszek z Asyżu, †1226. Słynne jest jego Deus meus et omnia, które, rozmiłowany w duchu św. Biedaczyny, Pallotti powtarza często w swych zapiskach.

[91] Po tym „itd.” następowały, skreślone jednak słowa: „O Bracia w Ukrzyżowanym Chrystusie…” — Czy pewność, o której w tekście, nie zawiodła Świętego? Pallotti prosił o dwie łaski: o stygmaty na wzór Biedaczyny oraz o odbicie w swym sercu męki Jezusa i Maryi. O skutkach pierwszej prośby nie wiemy nic (brak wszelkich danych u Pallottiego); o skutkach drugiej — niepodobna wątpić, choć stopień wysłuchanej prośby jest tajemnicą Świętego.