Strona 538
Tom III
mi od razu laski doskonałego żalu za potworną moją niewdzięczność i za wszystkie grzechy; a również laski do prowadzenia życia oderwanego od ziemskich rozkoszy, a oddanego całkowicie świętej modlitwie i rozmyślaniu; i także laski wykonywania najświętszej Twej woli we wszystkich mych obowiązkach, bym duszę swą zachowywał zawsze dla Ciebie gotową i jak najmocniej przywiązaną do Ciebie, Ojcze, Synu i Duchu Święty, oraz do wszystkich nieskończonych przymiotów i doskonałości Twoich, jak i do całej Twej Istoty, o wieczny, niezmierny, nieskończony i niepojęty Pokarmie mej duszy, bym się upodobnił do Ciebie i tak doszedł do podobieństwa Twojego w chwale[1002].
Drugi i trzeci artykuł Składu Apostolskiego[1003].
„Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny”
(…)
[355] XXIV. Nieskończona miłość i miłosierdzie Boga objawia się w tym, że dał On nam Pana naszego Jezusa Chrystusa za Pierworodnego Brata.
Pouczony przez świętą wiarę winienem pamiętać, że św. Paweł Apostoł w liście do pierwszych chrześcijan w Rzymie mówiąc o Panu naszym Jezusie Chrystusie zapewnia nas, iż Bóg dał Go nam po to, aby był naszym pierworodnym Bratem: Ut sit ipse primogenitus in multis fratribus [Rz 8, 29], to jest, by był pierworodnym wśród wielu braci, czyli pierworodnym wśród wszystkich prawdziwych katolickich chrześcijan. Takim to dał nam Go Bóg Ojciec Przedwieczny.
[355a] Jest zatem prawdą wiary, że Bóg — nieskończona Miłość i nieprzebrane Miłosierdzie — mimo że w bezgranicznej mądrości swojej przewidział od wieków naszą niewdzięczność i okropne a nieprzeliczone grzechy, jakie mieliśmy popełnić, to jednak nie tylko stworzył nas na obraz swój i podobieństwo, dając nam wolną wolę, abyśmy w sposób zasługujący doskonalili się jako żywe Jego podobieństwo, ale ponadto, mimo że opuściliśmy Go przez grzech i wyrzekliśmy się Jego ojcostwa, dał nam swojego Przedwiecznego Syna, który wcielił się dla nas; a dał nie tylko jako Odkupiciela, ale także jako naszego pierworodnego Brata, chcąc przez to w sposób żywszy i bardziej odczuwalny ożywić naszą wiarę w ten głęboki, prawdziwy i najściślejszy stosunek, który — jeśli się tak wolno wyrazić — można określić nadprzyrodzonym pokrewieństwem, przez które wchodzimy w prawa synów Bożych, Bożych dziedziców i współdziedziców Jezusa Chrystusa. Dlatego też św. Paweł Apostoł w Liście do Rzymian zapewniał ich tymi słowami: ,,Którychkolwiek bowiem ożywia Duch Boży, ci są synami Bożymi…, a jeśli synami, to i dziedzicami: dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa” [Rz 8, 14 nn].
[1002] Iddio l`Amore Infinito, s. 72—76. — Następuje „Ofiarowanie”, jak podano w przypisie 538.
[1003] Patrz po nrze [351c] oraz przypis 530, akap 3.