Strona 533
Tom III
[352b] Boże mój! Ty będąc nieskończenie szczęśliwy sam w sobie od wieków i po wszystkie wieki, nie potrzebujesz nikogo; czemuż więc postanowiłeś przed wiekami stworzyć miłościwie niebo i ziemię? Ach, Boże mój[996] ! Przypomina mi wiara święta, żeś jest nieskończoną Dobrocią, a jako taki, raczysz się rozlewać bez granic[997]. Dlatego z bezgraniczną miłością zadekretowałeś litościwie od wieków niewysłowione dzieło całego wszechświata, by na stworzenia przelewać całą istotą Twą odwieczną, niezmierną, nieogarnioną i niepojętą.
[352c] O Boże mój! Święta ma wiara przypomina mi, że wykonałeś miłościwe swe postanowienie stwarzania i że przed stworzeniem człowieka powołałeś do bytu niebo i ziemię, w niebie zaś Aniołów, a na ziemi wszystko widzialne. Powołałeś do bytu Aniołów — najszczęśliwsze duchy, by wspomagały ludzi w potrzebach duszy i ciała. I wszystko co widzialne stworzyłeś po to, by służyło człowiekowi, by zaopatrzyć go we wszystko, co potrzebne mu jest w niedostatkach obecnego życia; każdy zaś człowiek ma z tych dóbr korzystać w takiej mierze, jaka wystarcza do dojścia do ostatecznego, jedynego i uszczęśliwiającego celu.
[352d] Ach, Boże mój! Ty wiedziałeś od wieków, jak mało ludzi pozna nieskończoną Twą miłość, a mniej jeszcze z nich odniesie z niej pożytek; jak wielu tymiż Twoimi darami i wszystkimi stworzonymi rzeczami posługiwać się będzie dla popełniania grzechów, a zatem, by obrażać Cię i znieważać. Nieprzebrana jednak Twa miłość jest też miłosierna bez granic; dlatego odniosła zwycięstwo miłość pobudzająca Cię nieskończenie do całkowitego oddania się tym niewielu ludziom, którzy chcą Cię przyjmować.
[352e] O Boże mój! Święta wiara przypomina mi te prawdy nieskończonej Twojej miłości i nieprzebranego miłosierdzia Twego. Któż jednak dojdzie do poznania tej miłości i miłosierdzia i do korzystania z nich, jak tego Ty pragniesz? Boże mój, Ty sam jedynie możesz mnie oświecić i wesprzeć. Dlatego przez nieskończone miłosierdzie Twoje pomóż mi się modlić w ten sposób.
Modlitwa[998]
[352f] Boże mój, Ojcze Wszechmogący, Stworzycielu niebo i ziemi! Jedynie Ty znasz potworną mą niewdzięczność wobec nieskończonej
[996] Święty wypowiada się tu jako teolog-mistyk, W języku takim nie jest bez znaczenia posługiwanie się wykrzyknikami, jak „O!”, „Ach!” Święty Jan od Krzyża poucza, że przez tego rodzaju wykrzykniki mówiący do Boga ujawnia nadmiar swych uczuć. „Wypowiada przez to za każdym razem swe uczucia o wiele głębiej, niż by to innymi słowami potrafił” Żywy płomień miłości, Kraków 1987, s. 31.
[997] Słowa: siete infinitamente diffusivo, to o wiele więcej niż chęć udzielania się stworzeniom. Pallotti chce tu podkreślić całkowite i bezgraniczne udzielanie się Boga stworzeniu. W Pismach Świętego spotykamy często twierdzenia, że Bóg daje się cały.
[998] Modlitwa ta, jak i dalsze dołączane do następnych rozmyślań, nie wnosi w zasadzie nic nowego, a jest tylko modlitewnym ujęciem poprzednich myśli i próśb.