Strona 472

3. W święta podejmuj różne dzieła pobożności i miłosierdzia, jak branie udziału w nabożeństwach, odwiedzanie chorych; nauczaj katechizmu dzieci i ludzi nie obznajmionych z prawdami wiary, itd. Jeżeli jesteś spowiednikiem, wstań wczas rano i idź do konfesjonału, by słuchać spowiedzi; nie zaniedbuj przy tym oczywiście rozmyślania i modlitwy przed Mszą św. i po niej.

[317d] IV. Codziennie. 1. Kieruj rano pierwsze swe myśli do Boga w gorących aktach strzelistych. Wstań po siedmiu, a najwyżej po ośmiu godzinach odpoczynku. Przy ubieraniu się odmawiaj Te Deum, Benedictus i Magntficat; po tym odpraw ćwiczenia duchowe oraz całogodzinną lub półgodzinną medytacją z wielką pilnością i miłością, oddając się [przy tym] bardzo modlitwie.

2. Po medytacji odmów mniejsze hory [Brewiarza] z całą gorliwością, skupieniem ducha i z należytą postawą zewnętrzną. Na początku każdej hory i przy Gloria Patri odnawiaj pamięć na obecność Bożą, jak zresztą w ciągu całej brewiarzowej modlitwy.

3. Weźmij udział we Mszy św. lub odpraw ją w dogodnym dla wiernych czasie z wielką czystością [ducha], ze skromnością, z dokładnym przestrzeganiem rubryk i z namaszczeniem. Poświeć pół godziny na przygotowanie i pół na dziękczynienie, a gdy zajdzie przeszkoda — przynajmniej kwadrans; podobnie gdy się przystępuje do Komunii świętej.

4. Jeżeliś jest spowiednikiem, spowiadaj po Mszy św. Okaż się zawsze gotowym i ochotnym na każde zawołanie (również i do innych posług duchownych, nawet najniższych). Penitentów należy zachęcać do częstej spowiedzi, przyjmować z radością, słuchać z cierpliwością i miłością, udzielać zdrowych rad, pomagać do szczerości, do żalu za grzechy i do poprawy życia przez modły i umartwienia, a nawet stosować prywatne nakazy wydawane złym duchom, które usiłują [penitentom] przeszkadzać. Dalej, pouczaj ich i zachęcaj do pobożnych i miłosiernych uczynków, a zwłaszcza do modlitwy i codziennej medytacji, do rachunku sumienia, do nabożeństwa do męki Jezusa Chrystusa, do Najśw. Dziewicy, do Anioła Stróża, oraz do pełnienia cnót właściwych każdemu stanowi. W ten sposób wzrastać oni będą w wytrwałej służbie Bożej. A jeżeli masz głosić kazanie, czyń to z prawdziwym zapałem i wiedzą oraz z ewangeliczną prostotą, przygotowując się do tego przez studium, przez wydawanie prywatnych nakazów złym duchom i przez pokorną a żarliwą modlitwę, również po kazaniu.

5. Podczas dnia na bicie zegara lub dzwonów odnawiaj pamięć na obecność Bożą i wraz z aktem strzelistym wzbudzaj dobrą intencją. Przed ważniejszymi zajęciami odmów „Zdrowaś Maryjo”. Staraj się spełniać pobożne praktyki i wszelkie inne czynności duchowne z głęboką wiarą, skromnością, pobożnością i powagą, nigdy zaś w roztargnieniu, pośpiechu, z brakiem skromności czy pobożności.