Strona 448

Będą się zwracać często w ciągu dnia do Boga, do Najśw. Maryi i do całej Wspólnoty Niebian poprzez serdeczne akty strzeliste, aby mimo że są jeszcze pielgrzymami na tej biednej ziemi, tworzyć z nimi przestawanie niebiańskie.

W ciągu dnia będą często spoglądać na Jezusa Ukrzyżowanego: w Jego udręczonym życiu lub — przez wiarę — w swym sercu i w świętych obrazach, aby potęgować moc ducha we wszystkich okolicznościach stwarzanych codziennie, a dających sposobność do znoszenia cierpień.

[306c] Przed udaniem się na spoczynek, prócz modlitw dyktowanych własną pobożnością, odprawią rachunek sumienia z wszystkiego, czego się w ciągu dnia dopuściły; a przez akty gorącego żalu piętnować będą wszelkie braki w czasie dnia popełnione.

Przygotowując się do nocnego spoczynku przeżegnają się zbawiennym znakiem krzyża świętego, a święconą wodą pokropią siebie same i pokój, w którym spoczną; i odmawiając żarliwie akty strzeliste ułożą się do snu z różańcem w dłoniach i ze świętym krucyfiksem przy poduszce.

[307] Maksymy, jakie codziennie należy mieć w sercu na żywo

Każdy dzień uważać za pierwszy dzień prawdziwego naszego nawrócenia, a ostatni życia.

Stracony to dzień, w którym nie staliśmy się nieco lepsi.

Bóg zostawia nam jeszcze jeden dzień życia, abyśmy czynili pokutę za nasze grzechy.

Otrzymujemy od Boga w darze każdą chwilę życia, abyśmy w życiu pokornym, ubogim, pełnym trudu, wydajnym i wzgardzonym naśladowali Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Gdyby ktoś z potępieńców miał do dyspozycji choćby najmniejszą chwilkę dnia, w którym my żyjemy, jakże byłby wdzięczny Bogu i z jak wielką żarliwością, pokorą i miłością usiłowałby ją wykorzystać!

Nie wiemy rankiem, czy dożyjemy nocy, a w nocy nie wiemy, czy ujrzymy poranek.