Strona 426

3. Nawet za cenę trudów i znojów powinien czuwać nieustannie, by wszyscy pobożni współpracownicy byli wciąż skorzy i dokładni w pełnieniu swych obowiązków oraz by przy ich wykonywaniu dawali dowody prawdziwej miłości i chrześcijańskiej gorliwości.

[286b] 4. Owocem takiego czuwania będzie to, że nie zniechęci nikogo, a współczuć będzie każdemu, jako że miłość usprawiedliwia wszystko, że niewidomego oświeci w tym, czego nie jest świadom, że ułomnemu pomoże się wyprostować w tym, co czyni niedobrze czy przez złość, czy przez zwykłe niedbalstwo (a błagamy Ojca Niebieskiego, by nie miało to nigdy miejsca u współpracowników tej zbożnej Instytucji, prosząc przy tym o wstawiennictwo Najśw. Maryję, Królową Apostołów i całą Wspólnotę Niebian). Owocem wreszcie czuwania zwierzchnika będzie również rozpalanie żaru i ożywianie działania z miłości u letnich i niedbałych, aby nie tamowało się rozwoju świętej Instytucji opartej na duchu i na poszczególnych punktach regulaminu, których pełne przestrzeganie zwierzchnik ma zawsze podtrzymywać i do podtrzymywania skłaniać swych współpracowników, jeżeli wobec Boga nie chce odpowiadać za upadek zbożnej Instytucji.

[286c] 5. By czuwanie zwierzchnika było w pełni owocne, to gdy się widzi, że pośród pobożnych współpracowników jest ktoś taki, którego osobiste postępowanie nie wychodzi na dobro Pobożnego Domu, czy z powodu złej postawy, czy z jakiegokolwiek innego powodu, po bezskutecznym użyciu wszystkich możliwych środków miłości, stosowanych w dyskrecji w celu naprawienia błędu, wtedy z należnym szacunkiem i z miłością, jakie stosować winniśmy zawsze wobec naszych braci w Jezusie Chrystusie i wobec prawdziwych obrazów Boga, będzie się starał usposobić go potajemnie i z miłością, by się zrzekł powierzonego mu stanowiska.