Strona 423

4) Co do tych, które pragną wstąpić do zakonu, należy przyjąć zdecydowaną zasadę, by je umieszczać w klasztorach doskonałego życia wspólnego i [tam] gdzie albo rozmównica nie istnieje, albo schodzi się do niej tylko parę razy w roku dla porozmawiania z krewnymi. I należy czynić wszystko możliwe, by tych zasad przestrzegać.

[285] 5) Bardzo ostrożnie należy postępować z tymi, które pragną wstąpić w związek małżeński.

[285a] Życie w stanie małżeńskim pociąga za sobą bardzo poważne konsekwencje, a w większości wypadków narażone jest na rozkład albo wskutek braku chrześcijańskiego pouczenia, albo z braku bojaźni Bożej czy religijnego poczucia, albo z braku rozsądku, albo z braku środków materialnych niezbędnych do zaspokojenia potrzeb życiowych. Wynikają stąd bardzo smutne następstwa, powodujące w wielkiej mierze powstawanie pokoleń idących ku zgubie. Małżeństwa zaś w prawdziwym Kościele Jezusa Chrystusa stanowią sakrament, domagający się u nupturientów stanu łaski uświęcającej. Gdy jej brak u nich, popełniają okropny grzech świętokradztwa. O sytuacji tych, co zawarli małżeństwo, mówi św. Paweł Apostoł, że cierpieć będą udręki w ciele [l Kor 7, 28]. Toteż osoby związane węzłem małżeńskim, którym brakuje solidnej chrześcijańskiej cnoty, narażane są na najokropniejsze, wynaturzone nieporządki w dziedzinie zmysłów.

[285b] Stąd rodzi się ważny obowiązek, by zwierzchnik bardzo zważał na to, aby wtedy, gdy któraś z dziewcząt ujawni powołanie do tego stanu, była [ona] do tego sakramentu przysposobiona takim postępowaniem w życiu, który dawałby dowody solidnej cnoty. Niech prócz tego dopilnuje, by została wystarczająco pouczona o prawdach wiary i o chrześcijańskich obowiązkach, a także o modlitwach i cnotach, jakie zwykli pełnić dobrzy chrześcijanie nie tylko w każdy dzień powszedni, ale i w dni świąteczne; również o różnych sposobach przygotowania się poprzez pobożne odprawianie nowenn przed głównymi świętami w roku, jak i do zwyczajnych nabożeństw. A wszystko to ma tak opanować, by mogła to praktykować sama i nauczać tego innych, albowiem przez zawarcie świętego małżeństwa zaciąga obowiązek chrześcijańskiego wychowania potomstwa, jeżeli ono będzie jej dane.

Ponadto musi i to być przedmiotem szczególnej troski, aby można było stwierdzić czy [dziewczyna] na wydaniu odznacza się taką mądrością, by mogła naprawdę kierować chrześcijańskim i domowym wychowaniem. A prócz tego, w celu niedopuszczenia do niezliczonych nieporządków i niepokojów w rodzinach, jest w najwyższym stopniu niezbędne, aby dziewczyna była dobrze obznajmiona i mogła z łatwością wykonywać wszelkie zajęcia, prace i wszystko, co potrzebne w rodzinie.