Strona 416
Tom III
miejscu złożyć skrzynkę z wymalowaną trupią czaszką; lam za znaczy się [kiedyś] dzień jego śmierci.
Wszystko zamyka się modlitwą: Agimus [Tibi gratias][717].
Co do wzmiankowanej skrzynki, to ma się o nią postarać każdy na własną rękę, ale wszystkie mają być równe.
Uwaga: Nowi aspiranci nie będą mogli uczestniczyć w całej opisanej wyżej funkcji; toteż po zebraniu powinni się usunąć.
III. W TROSCE O SAMOTNE DZIEWCZĘTA I KOBIETY[718]
1. [REGULAMIN DLA „PIA CASA” W RZYMIE][719]
(OOCC VI 246—431 i 433—603; data: oryginalna 1839, kopia z 1849)[720]
[717] Modlitwa z Rytuału Rzymskiego: Dziękujemy Ci, Panie Boże, za wszystkie dobrodziejstwa Twoje. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
[718] Jest oczywiste, że chodzi tu o troskę wyrażaną w Pismach i to nie we wszystkich. O innych działaniach wyrażających starania Świętego w tej dziedzinie, zobacz w znanych życiorysach, a także w dziele E. Pontiego. La Pia Casa di Carità in Bór go S. Agata, Rama 1939, s. 11—56.
[719] Pia Casa di Carità, formalnie przejęta przez Zjednoczenie dnia 25 Ul 1838, a zasiedlona 26 VI tegoż roku (zob. Ponti, La Pia Casa, 48, 53–54) — to nie tylko wynik trosk i zabiegań Pallottiego o los opuszczonych dziewczynek i dziewcząt, ale i źródło tak radości, jak i kłopotów Świętego. 0 biedne dzieci pozbawione opieki troszczyło się Zjednoczenie od samego początku, a niedola ich po okresie groźnej epidemii cholery (1837) skłoniła Pallottiego i jego przyjaciół do zdwojenia wysiłków, czego rezultatem był Dom Miłosierdzia przy S. Agata dei Goti w Rzymie.
Rozwijający się przytułek wymagał opartego już na doświadczeniu regulaminu, który mógłby się stać wzorcem dla innych domów tego typu -a domy takie miały być częścią zainteresowań osobnej, XII prokury (Wyb. 1 s. 341—344; OOCC I 361—368).
Jak bardzo sprawa ta leżała Świętemu na sercu, dowodzi fakt, że w czasie swego historycznego pobytu w Camaldoli latem roku 1839 chory i pogrążony w uciskach Pallotti przystępuje do opracowania tego regulaminu (w druku OOCC VI wynosi aż 180 stron!), a dopiero po tym — do pisania dziełka o Zjednoczeniu i tzw. Reguły Wielkiej.
Regulamin, którego tu małą tylko część podajemy, nie znany w polskiej Prowincji SAC, był tłumaczony na język polski w małym urywku znajdującym się w Race. I nry 288—306. Wyjątki z tej części, jakie wydają się ważniejsze, podajemy tu na podstawie wersji z roku 1849, gdyż prezentuje ona postać regulaminu bardziej dojrzałą, przejrzaną i miejscami zmodyfikowaną przez samego Świętego.
Godzi się tu zaznaczyć, że z personelu opiekuńczego tego Domu Miłosierdzia wyłoniła się z czasem Kongregacja Sióstr Pallotynek.
[720] Jak wspomniano, regulamin występuje w dwu wersjach. Powody przekładu wersji drugiej zob. wyżej, przyp. poprzedni (260).