Strona 414

Uwaga: Po początkujących nie ma być już dalszej grupy, a to dlatego, aby każdy członek najmniejszego naszego zrzeszenia, uznając w pełni swą małość, żywił przekonanie, że może zaledwie powiedzieć: „Oto rzekłem: teraz zaczynam” [Ps 76, 11][710].

3. Przysługuje im [jednak prawo] głosu czynnego i biernego, ale dopiero po pięciu latach przynależenia do początkujących; głos czynny otrzymają, jeśli w tajnym głosowaniu dostaną dwie trzecie głosów[711].

[280j] 38. Będzie też osobna kapliczka przeznaczona do rozmyślania o śmierci. W kapliczce umieści się cztery drewniane lichtarze i dwa drewniane wazony z cyprysami oraz obraz przedstawiający śmierć św. Józefa, przypominający śmierć sprawiedliwego. Prócz tego w czterech różnych miejscach kapliczki przedstawi się: 1) śmierć grzesznika, 2) sąd powszechny, 3) piekło, 4) raj.

Każdy kandydat na aspiranta po upływie jednego roku nowicjatu w dniu, w którym, otrzymawszy przynajmniej połowę głosów na swą korzyść, zostanie zaliczony między właściwych aspirantów, po zebraniu udaje się wraz z innymi do kapliczki rozmyślań o śmierci. Tu będzie rozłożony całun z surowego płótna czarnego, nie dłuższy niż sześć piędzi i nie szerszy niż cztery, a na całunie — zarysowany popiołem -krzyż łaciński. Poniżej krzyża umieszcza się stułę fioletową dla przypomnienia stuły kładzionej u stóp osoby konającej oraz wyszytą na płótnie trupią czaszkę. Przed opuszczeniem kaplicy zebrań przygotuje się na ołtarzu sznur poświęcony przez kierownika, jak również poświęconą białą świecę i poświęconą już uprzednio gałązkę oliwną.

Przystępującemu do ołtarza aspirantowi kierownik nakłada sznur na szyję; do prawej ręki daje mu poświęconą świecę, którą zapala się w kaplicy jako symbol światła dobrych uczynków; do lewej przekazuje mu palmę jako symbol zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi, które osiągać należy w życiu, a szczególnie w momencie śmierci. Następnie idą wszyscy procesjonalnie do kapliczki rozmyślań o śmierci[712] według niżej podanego porządku.

[280k] Kto zostaje zwyczajnym aspirantem, powinien się postarać o dwie świece o wadze nie większej niż trzy uncje[713] : jedną białą. drugą żółtą. Białą daje się do poświęcenia, jak to podano wyżej, pozostawiając ją do użytku w kaplicy, żółta jest nadal własnością członka, a używa się jej tylko w czasie ceremonii, stąd wychodząc z kaplicy [aspirant] bierze do ręki świecę żółtą nie zapaloną.

Procesja formuje się w ten sposób: 1) Jeden z wyznaczonych niesie na przedzie prosty krzyż z surowego drzewa, po czym: 2) aspiranci, 3) początkujący, 4) kierownik w komży i czarnej stulę.

[710] Stąd wszyscy mają się do końca swego życia uważać za „początkujących”.

[711] Oryginalny tekst nie jest tu j ednoznaczny.

[712] Od „do prawej ręki… o śmierci” — dod. późn.

[713] Jedna uncja to 33 gramy.