Strona 411
Tom III
[280b] 7. Wielka miłość ma panować wśród członków.
8. Po konferencji następuje wyznawanie win[699]
9. Wyznaczy się tych, co mają się oskarżyć z przekroczenia statutów tak zespołowych jak związkowych[700] ; nie ma ich być więcej niż pięciu łącznie z kierownikiem, który obwinia się jako pierwszy.
10. Jeśli u innego zauważy ktoś jakieś braki w przestrzeganiu statutów tak Zespołu czy Związku, zwróci na to z pokorą uwagę; gdyby to uczynił bez pokory, oskarży się sam zaraz z tego przewinienia.
11. W sali zebrań umieści się skrzyneczkę. Każdy z wchodzących wrzuci doń nie podpisaną kartkę z aktami cnót, jakie wykonywał; na każdej konferencji odczyta się z nich trzy.
12. Złamanie milczenia równałoby się wykluczeniu z Zespołu.
13. Wszystko, co dzieje się w Zespole, ma być pokryte ścisłą tajemnicą, chyba że[701].
14. Przed wyborem kierownika odprawia się nowennę i jedną Mszę wotywną do Ducha Świętego.
15. Wyboru dokonuje się w tajnym głosowaniu, a wymagane są przynajmniej dwie trzecie głosów za kandydatem; wybór wymaga zatwierdzenia urzędującego wtedy Kard. Wikariusza[702].
[280c] 16. Kierownik przed rozpoczęciem konferencji poświęci mniej więcej godzinę czasu na samotną modlitwę w pokoju, gdzie znajduje się krzyż, obraz, na papierze, Matki Boskiej Bolesnej, Pismo św., kilka książek ascetycznych, klęcznik, krzesło, atrament, papier i pióro, by mógł spisać [ewentualne] oświecenia, jakich Pan mu użyczy. Konferencję wygłosi w okryciu długim (zimarra — czamara), w birecie i z powrozem na szyi.
Przed rozpoczęciem ucałuje ziemię, dając tak do zrozumienia, że pragnie ucałować stopy wszystkich obecnych; po czym złoży pocałunek na stopach najbliższego po stronie Ewangelii, co nie powinno kierownikowi przyjść z trudnością[703]. Na stoliku w kaplicy należy ustawić mały krucyfiks dający się łatwo trzymać w ręku. Na tymże stoliku umieszcza się trupią czaszkę i klepsydrę[704].
17. Zamiast dzwonka używa się drewna [kołatki].
18. Krucyfiks na podłodze spoczywać będzie na czarnym dywanie i poduszce.
19. Światło ma być przyćmione.
20. Konferencję wygłasza się w pokoju nie oświetlonym.
[699] Jest to tzw. „kapituła win”. Zob. Wyb. II, KLambr nr [634].
[700] Tu urywa się myśl. Można się domyślać, że o wyjątku decyduje kierownik, o którym w następnym numerze (14).
[701] „z przekroczenia… jak związkowych” — dod. późn.
[702] „wybór wymaga… Wikariusza” — dod. póżn.
[703] Tu następuje numer 17 — znak, że to, co tu po nim następuje, jest dodatkiem późniejszym.
[704] Te i poniżej wymienione rekwizyty miały się przyczyniać do wywoływania odpowiedniego nastroju, który bardziej odpowiadał ówczesnym niż dzisiejszym nawet pobożnym ludziom.