Strona 400
Tom III
gdzie…, nie wiem, jak…, nie wiem, kiedy…, Jezu, Maryjo, Józefie św., Wam oddaję duszę i serce moje. Jezu, Maryjo, Józefie św., bądźcie przy mnie w ostatniej chwili mego życia. Jezu, Maryjo, Józefie św., niech przy Was oddam w pokoju ducha mego (7 lat odpustu za każdy z tych aktów). Dziewięć „Chwała” na cześć Chórów anielskich.
9. [SUGESTIE W SPRAWIE PRZEKAZYWANIA NAUKI JEZUSA CHRYSTUSA][661]
(OOCC V 562—570; data: 1837—1838)[662]
[277] Obecny stan świata w dziedzinie wiary i moralności można – ogólnie biorąc — nazwać stanem stagnacji, jeśli się pominie to, co się podejmuje [w Kościele] w tym celu, aby Łódź Piotrowa nie zatonęła.
[277a] Na mocy przykazania miłości, każdy jak może obowiązany jest zapobiegać takiemu stanowi rzeczy przy pomocy odpowiednich środków.
Nikt nie zaprzeczy, że kierownicy ustanowieni przez Boga do rządzenia Kościołem [por. Dz 20, 28] rzymskim są bardziej niż inni zobowiązani do starania się o stosowanie środków najodpowiedniejszych i proporcjonalnych do celu.
Trzeba ożywić wiarę i na nowo rozpalić miłość. A czyż do osiągnięcia tego celu może istnieć skuteczniejszy środek niż przykład czołowych osobistości w Kościele?
Toteż poczynając od tych osobistości aż po niższe duchowieństwo, zarówno świeckie jak zakonne, wszyscy powinni rzeczywiście świecić przykładem tak co do wiary jak i miłości.
Aby dać temu początek, trzeba rozpocząć od samych podstaw, to jest od przekazywania nauki Jezusa Chrystusa.
Ale ponieważ i to nauczanie znajduje się też w stanie osłabienia, trzeba pobudzić je do nowego życia przy pomocy środków skutecznych, godnych i odpowiednich do ogólnych potrzeb nie tylko dziatwy, ale i dorosłych.
Dlatego uniżenie przedstawia się tu pewne myśli do pasterskiego rozważenia Kierownika Kościoła[663].
[661] Jest to 8-stronicowy autograf Pallottiego. Tytuł Sugestie… pochodzi od ks. Hettenkofera.
[662] Rzecz dotyczącą nauczania zasad wiary opracował Święty również w ramach systemu prokur (prok. IV, Wyb. I s. 298—301). Autograf, o którym tu mowa, powstał co najmniej rok wcześniej niż wywód o IV prokurze, a zatem przed 1839, i choć formalnie jest odrębnym Pismem, mógł stanowić materiał do późniejszego opracowania.
[663] Jest bardzo możliwe, że Pallotti kieruje te słowa, nie wymieniając adresata wyraźnie, do sługi Bożego kard. Karola Odescalchiego, który w latach 1836—1838 był Wikariuszem Rzymu. W roku 1838 Odescalchi zrzekł się godności kardynalskiej i stanowisk w konsystorzu. Por. M o c c i a, OOCC V 563 nota 4.