Strona 380
Tom III
zbierają się wierni, by uczestniczyć w Bezkrwawej Ofierze. W tym przypadku- w jedno święto odmawiać się będzie w czasie Mszy Różaniec święty, w drugie zaś — Koronkę do Najdroższej Krwi lub do Matki Boskiej Bolesnej[607] , w przypadku gdyby pierwsza nie była znana; w inne zaś święta modlitwy, które łączą się z przebiegiem składanej Na j św. Ofiary oraz inne modlitwy podane wyżej.
Uwaga 2: Gdyby przeszkodą były obrzędy kościelne, jak to ma miejsce w katedrze, należy się starać, aby tego rodzaju pobożne ćwiczenie odprawione zostało w innym jakimś większym kościele.
[269c] 2. W ciągu dnia, po nauce, proboszcz lub inny duchowny w otoczeniu innych osób przykładnego życia, z których jedna na przedzie niesie krzyż, ma się wraz z mężczyznami udać do jakiegoś pobożnego miejsca, uznawanego za sanktuarium — jeśli takowe znajduje się niedaleko od miasta czy wsi i położone jest poza ich obrębem. A jeżeli poza klasztorem Ojców Franciszkanów są stacje Drogi Krzyżowej, to nawiedza się te właśnie stacje. Przed odprawieniem Drogi Krzyżowej, po krótkim odpoczynku i uczczeniu Jezusa Ukrzyżowanego, jeden z gorliwych duchownych wstąpi na podwyższone raczej miejsce i powie krótką, lecz żarliwą naukę, podobną do nauki misyjnej. Ująwszy wreszcie święty krucyfiks, pobudzi wiernych do serdecznej skruchy i do współczucia wobec cierpiącego Jezusa idącego na śmierć oraz do współczucia wobec Maryi towarzyszącej Mu na Kalwarią i tym samym krucyfiksem udzieli świętego błogosławieństwa, dając znak rozpoczęcia Drogi Krzyżowej.
Gdyby jednak w danej miejscowości nie było stacji Drogi Krzyżowej, to należy nawiedzić inne jakieś pobożne miejsce, jak to wspomniano wyżej. W takim razie naukę wygłasza się w ten sam sposób, ale po nawiedzeniu miejsca, ponieważ Drogę Krzyżową odprawi się w kościele. Wierni gromadzą się ponownie w świątyni, po czym przystępuje się do odprawienia Drogi Krzyżowej, jeśli poprzednio jej nie odprawiono. Na koniec udziela się błogosławieństwa Najśw. Sakramentem w puszce. Przed błogosławieństwem jednak gorliwy duchowny odmówi zawsze, według swego wyboru i stosownie do osobistej gorliwości, krótką jakąś modlitwę.
[269d] Nota l: Powiedziano, że proboszcz lub inny duchowny wraz z osobami przykładnego życia prowadzić ma lud wierny, itd. Osobami tymi mają być zacni ludzie świeccy, wybrani przez własnego proboszcza w tym celu, aby czuwać nad porządkiem przy odprawianiu Drogi Krzyżowej i innych pobożnych ćwiczeń. Osobom tym nie będzie się jednak dawało żadnych wyróżniających tytułów nawet świątobliwych, bo mogłoby to czasem (choć nie zawsze) podsycać ambicję osób świeckich. Mają one przede wszystkim pamiętać, że noszą piękne imię chrześcijanina. Toteż powinny starać się nosić je chlubnie w czystości
[607] Zob. wyżej, przyp. 146 i 147