Strona 315
Tom III
nieskończonego miłosierdzia Twego [por. Ps 50, 3; Mt 6, 10], przez zasługi Twe i zasługi Najśw. Rodzicielki Twojej oraz wszystkich Aniołów j Świętych tudzież całego Twego Kościoła teraz i zawsze od wieków po wieki (Oświadczenie generalne).
63. [„NIECH BĘDZIE ZNIWECZONE CAŁE ŻYCIE MOJE…”
POBOŻNA INTENCJA. ODWOŁANIE SIĘ DO NIEPOKALANEJ]
(Lutni — 43, t. II, s. 509—510; rok 1845) A. I. D. G. — A. D. P.[430]
[243] Niech będzie zniweczone całe życie moje, a życie Jezusa Chrystusa Pana naszego niech będzie życiem moim; i życie Przenajświętszej Trójcy niech będzie moim życiem!
O mój Boże! Pragnę od całej wieczności przez całą wieczność obudzać w każdym z nieskończenie małych momentów tyle aktów miłości Boga i aktów wszelkich cnót oraz pełnić tyle dobrych uczynków, na ile z nich Ty zasługujesz. A wszystko spełniać pragnę z taką doskonałością, jakiej jesteś godzien. Pragnę też — tak w przeszłości jak teraz — czynić wszystko we -wszelkich możliwych Tobie podobających się celach.
W ręce Twe, o Pani moja, Najśw. Maryjo Niepokalana, polecam ducha mojego, całe moje życie i mój dzień ostateczny. Pokarmem moim jest czynić wolę Pana mego [por. J 4, 34].
Wszechmocny i miłosierny Jezu! Unicestwij całe me życie i spraw, by życiem moim było życie Twoje i [życie] Przenajświętszej Trójcy.
Niepokalana Maryjo! W ręce Twe polecam duszę moją, całe me życie, ostatni mój dzień, ostatnią godzinę i [ostatnią] chwilę. Prawdziwym pokarmem mej duszy jest czynić zawsze wolę Pana mego!
64. [ODWOŁANIE SIĘ DO NIESKOŃCZONEGO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO]
(Lumi — 45, t. II, s. 513 —518; rok 1845)
[244] O Boże mój[431], Miłosierdzie me niezmierne, nieskończone i niepojęte! [Boże] jedyny, nieskończony, udzielający się bez granic w każdym z nieprzeliczonych momentów od całej wieczności i przez całą wieczność!
[430] AdInfinitam Dei Gloriom [= Dla nieskończonej chwały Bożej]; Ad Destruendum Peccatum [= Dla zniweczenia grzechu].
[431] Ks. Moccia pisze o tej pozycji, że nie natrafił dotąd na Pismo świętego tak liche co do kaligrafii jak i co do poprawności gramatycznej, i że trzeba było uciec się do kopii Orlandiego. (Lumi, II 513, nota 1). Stąd i my musimy tu iść czasem na domysły.