Strona 279
Tom III
i ludzkie stworzenia w pełni zasług z najdoskonalszą świętością, mogły osiągnąć i osiągnęły [faktycznie] chwałę wieczną w tak wysokim stopniu, do jakiego wszystkie dusze zaprowadzić może nieogarniona moc i nieskończona wartość nieprzebranych zasług Pana naszego Jezusa Chrystusa.
[230c] Boże mój, Miłosierdzie moje [por. Ps 58, 18]! W tych zatem dniach Twego miłosierdzia, z tegoż właśnie miłosierdzia, przez nieskończone zasługi Jezusa Chrystusa, przez zasługi i wstawiennictwo drogiej mojej Matki Maryi, wszystkich Aniołów i Świętych, upewniam się, że dla chwały swojej zniweczysz mnie i unicestwisz zawsze i pod każdym względem i że unicestwisz mnie tak na drogach Twej bezgranicznej i nieskończenie miłosiernej mocy, mądrości, miłości i świętości, jak gdybyś już mnie unicestwił, [nawet] przez niezmierne, bezgraniczne i wieczyste me upokorzenia i przez niezmierne, bezgraniczne i wieczyste katusze.
[230d] Boże mój, Miłosierdzie moje! W zjednoczeniu ze wszystkimi stworzeniami przeszłymi, obecnymi, przyszłymi i możliwymi, które wyobrażam sobie jako mnożone w nieskończoność co do liczby, świętości, zasług i doskonałości, a przede wszystkim wraz z Sercem tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa pragnę ofiarowywać teraz i zawsze, w każdym z nieskończenie małych momentów, po niezliczone razy i z niedościgłą doskonałością Najdroższą Krew tego Pana naszego Jezusa Chrystusa, nieskończone Jego zasługi, zasługi Najśw. Maryi, Aniołów i wszystkich Świętych w niebie oraz zasługi całego Kościoła świętego.
[I ofiaruję to] na podziękowanie, jak gdybyś już dokonał we mnie tego unicestwienia i zniweczenia z wieczystym, niezmiernym, bezgranicznym i powszechnym poniżeniem moim, z ponoszeniem [przeze mnie] wieczystych, niezmiernych, bezgranicznych i powszechnych katuszy — bez utraty jednak Twej łaski — i jak gdybyś już dał zadośćuczynienie Twej [naruszonej] czci w Boskich Osobach, w Istocie Twej, w Naturze Boskiej, w nieskończonych Twych przymiotach bez granic miłosiernych i we wszystkich Twoich działaniach wewnętrznych, wieczystych i koniecznych, [jak] i w działaniach zewnętrznych Twej wszechmocy, mądrości, dobroci, miłości, miłosierdzia i wszystkich nieskończonych Twoich przymiotów w dziele stwarzania, zachowywania, odkupienia, uświęcenia, uwielbienia wszystkich dusz, stworzonych na obraz Twój i podobieństwo [por. Rdz l, 26] oraz istot anielskich.
[I ofiaruję Ci to] na podziękowanie, jak gdybyś już nade mną, we mnie i ode mnie z absolutnym unicestwieniem i z nie kończącymi się katuszami itd. wziął odwet dla czci Twojej, jak gdybyś nigdy ani ode mnie, ani od innych stworzeń nie doznał obrazy i jak gdyby wszystkie stworzenia przeszłe, teraźniejsze i przyszłe doszły do takiej świętości, doskonałości i chwały, do jakich mogą dozwolić im dojść nieskończone zasługi najświętszego życia Pana naszego Jezusa Chrystusa.