Strona 260
Tom III
miłością wtedy, gdy stwarzała człowieka — słowa wszechmocne, które sprawiły to, co wyrażają.
[216] Teraz wszyscy z otchłani naszej nicości, a ja jeszcze z niezmierzonej przepaści niegodności mojej, z twarzą zwróconą ku ziemi słuchajmy z największym szacunkiem i czcią religijną tych oto słów [Przenajświętszej Trójcy]:
„Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze. I niech przewodniczy rybom morskim i ptakom niebieskim, i zwierzętom, i całej ziemi, i wszelkim płazom, które poruszają się na ziemi” [Rdz 1, 26].
[216a] Ach, Boże mój! Tyś raczył przemówić, a przemówiłeś z nieskończoną miłością i wypowiedziałeś słowa wszechmocne w niezgłębionych zamiarach wszystkich Twych Boskich przymiotów bezgranicznego miłosierdzia pełnych. W ten sposób wypowiedziałeś je także dla mnie, choć od całej wieczności poznałeś nieogarnionym rozumem całą niezmierną mą niegodność, wszystkie nieprzeliczone me grzechy, moje niewdzięczności bez granic i ciągły w całym mym życiu opór wobec Twych łask nieprzebranych, [wobec Twych] darów, względów i zmiłowań.
[216b] I pomimo całej niegodności mej i moich grzechów, z nieskończoną miłością od całej wieczności pragnąłeś wypowiedzieć je i dla mnie; a choć od wieków przewidywałeś stale, że z tej bezgranicznej miłości Twojej nie będę korzystał, mimo to z taż bezgraniczną miłością od całej wieczności postanowiłeś wyposażyć mnie we wszelkie łaski i zmiłowania niezbędne do uleczenia tej niewdzięczności mojej. Nade wszystko zaś myślałeś zawsze z nieskończoną miłością, by dać mi swego Umiłowanego Syna Jezusa — z Jezusem zaś dałeś mi wszystko! O bezgraniczna Miłości! O Miłosierdzie nieskończone! O przepaści cudów niewypowiedzianego Miłosierdzia!
[216c] O wszyscy Aniołowie i Święci niebiescy; o Niepokalana najukochańsza nasza Matko Maryjo! Proście za mną wszyscy teraz i zawsze, abym pomimo mej niegodności bez granic i pomimo niezliczonych mych grzechów, niewdzięczności oraz opierania się nieustannym zmiłowaniom Bożym i nieskończonej miłości, z jaką mój i wasz Bóg, Ojciec — który jest naszym początkiem i ostatecznym najszczęśliwszym celem — wyrzekł te prześwięte słowa, [proście], bym jak pragnie tego Bóg w planach nieskończonego miłosierdzia swego, dostąpił świateł i łask dla zrozumienia bezcennego sensu tych słów tak bardzo świętych.
[216d] Ty zwłaszcza, o Słowo Przedwieczne, które z miłości ku nam i z nieskończoną miłością wcieliłeś się w dziewiczym łonie Najśw. Maryi, przyjmując ludzkie ciało i duszę, Ty, który z tego powodu jesteś pierworodnym Bratem naszym, spraw przez nieprzebrane zasługi swoje, aby zniweczona była we mnie cala ma bezgraniczna niegodność i cała moja niezdolność do posiadania daru, przy którego pomocy mógłbym