Strona 16

2.Ważne pośród omawianych zapisków jest niewielkie stosunkowo Pismo, zatytułowane przez samego św. Autora: Protesta generale (Oświadczenie generalne) , na które powołuje się on prawie aż do końca życia bardzo często (297 razy!). Przy czytaniu tekstów Lumi należy pamiętać o treści tego Oświadczenia, gdyż Święty, nie chcąc przedłużać i tak już obfitych w treść swych wynurzeń, na bardzo wielu miejscach nie analizuje ich w szczegółach, lecz posługuje się raz ustalonym niby – kondensatem swych pragnień — właśnie w postaci omawianego Oświadczenia. Z tego uroczystego aktu — ujawniającego w sposób niesłychanie subtelny pragnienia Świętego, by Bóg był nieskończenie wielbiony, on zaś sam by doznawał jak największej wzgardy i poniżenia z powodu [rzekomych] swych nędz i niedostatków — można by wprawdzie odnieść łatwo złudne wrażenie, jakoby chodziło tu o wzniosłą jakąś grę czy szlachetną zabawę natury intelektualnej, ale w wypadku tak wielkiego Mistyka nie może to być intelektualistyczna zabawa w puste słowa; jeżeli zaś jest zabawą czy grą, to chyba taką, w której olśnione wielkością swego Boga stworzenie raduje się i wypowiada jak dziecko wobec umiłowanego ojca.

3. Pismo to, za ks. J. Frankiem i ks. A. Walkenbachem, umieszcza również ks. F. Moccia w Lumi jako drugą w porządku chronologicznym pozycję. Przy dokładniejszym jednak porównaniu tego Pisma z innymi zapiskami Świętego takie zaszeregowanie, wydaje się, nie ma dostatecznego uzasadnienia; przeciwnie, za przyznaniem Oświadczeniu pierwszego chronologicznie miejsca przemawia najpierw fakt, że w dokumencie uważanym dotąd za pierwszy Święty odwołuje się już do Oświadczenia generalnego i to kilkakrotnie[10]. Prócz tego umieszczony już w tym niby pierwszym dokumencie znak nieskończoności 0§0 (por. nr [14]) jest tam bez wyjaśnienia, które po raz pierwszy daje Święty właśnie w Oświadczeniu: „Stawiam tu — pisze Święty — matematyczny znak nieskończoności, tj. oo, i tym znakiem posługiwać się będę przy innych okazjach”(nr [1] akapit 2).

Toteż z zachowaniem należnego szacunku do naszych zasłużonych Autorów, Oświadczenie generalne, jako dokument wcześniejszy od zamieszczonego w OOCC pod nrem [1], umieszczamy w tym tomie Wyboru na pierwszym miejscu.

[10] Można by powiedzieć, że to zostało dopisane później, bo rzeczywiście Święty odczytywał kilkakrotnie swoje zapiski — owszem, prosił, by mu je czytano w wypadku ciężkiej choroby — i mógł w tym dokumencie wzmiankę o Oświadczeniu dopisać później, a dopisywał do ostatnich lat życia, jak to nieraz zaznacza ks. Moccia w toku podawania zapisków. Stwierdzamy jednak, że w naszym przypadku nie ma żadnych śladów dopisywania późniejszego, lecz wzmianki o Oświadczeniu są oryginalne, jak samo główne Pismo.