Strona 134

Tom III

okrutny, niewstrzemięźliwy, zbrodniczy, zazdrosny, itd., itd., ild. niż ja (Oświadczenie generalne).

Boże mój, w każdym nieskończenie małym momencie od całej wieczności przez całą wieczność i przez nieskończone wieczności pragnę zawsze wobec nieba i ziemi wyznawać mą nędzę, niegodność, mą próżność i pychę (Oświadczenie generalne).

Bóg mój i wola Boga mego jest pokarmem moim [por. J 4, 34] (Oświadczenie generalne).

31. [OFIAROWANIE PRZENAJ DROŻSZEJ KRWI, ITD. „WSŁAW, PANIE, SIEBIE…” „W RĘCE TWOJE, PANIE…”]

(Lumi — 12, t. I, s. 134—140; rok 1826)

[123] Ty, o mój Panie, który stworzyłeś mię najmiłosierniej, który ukochałeś mnie i kochasz miłością odwieczną i który dlatego, litując się nade mną, pociągnąłeś mnie do siebie [por. Jr 31, 3], prowadź mię i kieruj według Twego nieskończonego miłosierdzia w każdej myśli, słowie i uczynku (Oświadczenie generalne).

[123a] Jestem wprawdzie przed Tobą samym uosobieniem niegodności, która może się mierzyć jedynie nieskończoną Twą doskonałością mnożoną tyle razy, ile razy ją poznajesz; mimo to z całą Wspólnotą Niebian, wraz z Boskim Odkupicielem i z wszystkimi stworzeniami przeszłymi, obecnymi i przyszłymi, wyobrażanymi jako mnożone w nieskończoność w każdym z nieprzeliczonych momentów od wszystkich wieczności po całą wieczność i przez nieskończone wieczności, będąc [— mówię —] pełnym wad i grzechów, pozbawiony cnót i zasług, mimo to ofiaruję Ci Najdroższą Krew Jezusa Chrystusa[232], Jego naj świętsze życie, Jego nieskończone zasługi, a także zasługi Jego świętego Kościoła: przeszłe, teraźniejsze i przyszłe, a wszystkie mnożone w nieskończoność w każdej z nieprzeliczonych chwil od całej wieczność przez całą wieczność i przez nieskończone wieczności.

[123b] Ofiaruję to dla spłacenia grzechów mych i całego świata, za potrzeby Kościoła świętego i całego świata, za natychmiastowe wybawienie świętych dusz czyśćcowych obecnych i przyszłych oraz na podziękowanie, jakbyś je wszystkie już wybawił ku większej Twoje chwale. [Ofiaruję dalej], aby naprawić wszelkie zło moje i całego świata, aby udaremnić wszelkie zło przyszłe, aby zaradzić brakowi wszelkiego dobra zaniedbanego przeze mnie i przez cały świat, aby teraz i na zawsze dopełnić w sobie i we wszystkich doskonałe życie Jezusa Chrystusa, aby prowadzić życie doskonałej i nieustannej ofiary, doskonałego

[232] To „ofiarowanie” z okresu po 1826 roku posłużyło do opracowania tekstu najpierw w OOCC II 318, a konsekwentnie do tekstu w KLambr Por. Wyb. II nr [552].