Strona 110
Tom III
23-24. [Z OKRESU ŚWIĘCEŃ DIAKONATU I KAPŁAŃSTWA] (Lumi — 14-15, t. I, s. 145—150; rok 1817/1818)
[108] W celu nabycia ducha właściwego święceniom diakonatu[196] będę się nie tylko starał zupełnie sobie nie ufać, a zaufać Bogu, lecz także odczytywać będę te rozdziały z Dziejów Apostolskich, w których mowa jest o wybraństwie, o cnotach i o wypływających z tych cnót czynach siedmiu diakonów (Oświadczenie generalne). Wyznaję, żem nie odnosił nigdy pożytku z czytania Ksiąg świętych. Boże mój, Miłosierdzie moje[197] [por. Ps 58, 18].
[108a] Postanawiam zawsze dla siebie i dla wszystkich prosić Najśw. Maryję Pannę, naszą więcej niż najukochańszą Matkę, aby przez szczęśliwe zejście swe z tego świata i przez ten akt woli, którym poddała się śmierci, również nas wspomagała w życiu i przy konaniu (Oświadczenie generalne). Wyznaję, że nie korzystałem z tego pobożnego uczucia. Boże mój, Miłosierdzie moje![198] [por. Ps 58, 18].
Aby z miłości do Boga wykonać choćby najmniejszy akt miłości bliźniego, chciałbym się rzucić nawet w płomienie piekła w każdej chwili po nieskończone razy, itd. ∞ oraz pozostawać tam przez nieskończone wieczności nieskończenie, itd. ∞ i więcej jeszcze — wszelako z łaską i miłością Bożą (Oświadczenie generalne).
Aby zadośćuczynić pragnieniu memu i obowiązkowi głoszenia Ewangelii św., do czego poczuwam się jako diakon, wyobrażam sobie, że są przede mną wszystkie stworzenia przeszłe, obecne i przyszłe, żyjące lub przywrócone do życia, a każde mnożone w nieskończoność, itd. O§O, oraz że wszystkim mam głosić Ewangelię św., nieochrzczonym zaś — udzielać chrztu świętego, w sposób dla mnie dostępny, itd. O§O (Oświadczenie generalne).
[108b] Przedstawiam sobie, że każde stworzenie stając się uczestnikiem Bóstwa przekształca się we wszystko, co zdolne jest się przemienić w Boże i święte (Oświadczenie generalne): a nadto wyobrażam sobie, że we wszystkich widzę żywy obraz ukrzyżowanego Pana naszego Jezusa Chrystusa (Oświadczenie generalne).
Jestem przekonany, że gdyby mi było dane z największą czcią całować ziemię, po której stąpał kapłan (nawet — gdyby to było możliwe — zeszpecony nieskończenie zbrodniami), to, gdybym to otrzymał jako nagrodę za wszystkie dobre uczynki wykonywane z niedoścignioną doskonałością przez nieskończone wieki, itd. O§O, i gdybym wykonał wszelkie dobre czyny, spełnione przez wszystkie stworzenia, każde itd. O§O, z doskonałością O§O, przez nieskończone wieczności, itd. O§O (Oświadczenie generalne), to — powtarzam — jestem przekonany, iż
[196] Zob. przyp. 177.
[197] „Wyznaję, żem… Miłosierdzie moje” — dod. póżn.
[198] „Wyznaję, że… Miłosierdzie moje” — dod. póżn.