Strona 06

Tom III

której „świętych należy podziwiać, nie we wszystkim jednak naśladować”. Druga grupa,, bardzo zróżnicowana zarówno co do charakteru, jak przedmiotu i formy tych Pism na temat życia duchowego, zawiera przeróżne myśli, wskazówki, rozważania itp.

a) Do pierwszej grupy należą zapiski Świętego z lat 1816—1850, zebrane przez samego Autora w trzech zbiorkach, z których pierwszy i trzeci, pod nieoficjalnym tytułem Pobożne uczucia (Pii sentimenti), drugi zaś pod tytułem Niepojęta przepaść… (Abisso incomprensibile…), oficjalnie nadanym przez samego Świętego, odnaleziono po jego śmierci. Zapiski, z których składa się ten trójczłonowy zbiór, powstawały w rozmaitych okresach, były pisane na kartach różnego formatu i gatunku papieru. Całość oprawiono domowym sposobem wnet po zgonie Założyciela, nadając jej modny podówczas tytuł Lumi, co nie bez pewnej pretensjonalności można by oddać po polsku przez Księga oświeceń. Zbiór oddano za postulatury ks. J. Hettenkofera do ponownej oprawy introligatorowi zawodowemu i tak oprawiony złożono w Generalnym Archiwum SAC.

Nazwano ten zbiór Dziennikiem duchownym [1] , lecz jak to słusznie zauważono, tytuł ten nie odpowiada w pełni konkretnej treści Pism przede wszystkim dlatego, że w zbiorze natrafiamy na wielomiesięczne przerwy, sama zaś treść, zawierająca zbyt mało informacji właściwych „dziennikom duchownym”, obfituje w głębokie refleksje, przechodzące często w uniesienia pełne pokornej modlitwy i religijnego żaru. Nie jest wykluczone, że jakaś część tych zapisków zaginęła; niemniej wymowne jest stwierdzenie, że w 35-letnim okresie sporządzania notatek nie znajdujemy łącznie przez lat 17 żadnych zgoła zapisków! Najwięcej notatek pochodzi z roku 1816 (171 stron), z 1840 (95 stron) i z 1842 (64 strony).

Choć zapiski te stanowią nie zamierzone wprawdzie, lecz w rzeczywistości główne i niezastąpione dla nas źródło informacji o życiu wewnętrznym Świętego, nie były one aż do wydania ich w roku 1977 (OOCC X) dostępne w oryginale szerokim rzeszom czytelników. Nieliczni tylko korzystali z fotokopii zbioru, inni zaś, bez porównania liczniejsi, z wyciągu z tych zapisków dokonanego przez ks. J. Hettenkofera, który opublikował je w roku 1922 pod tytułem Propositi ed aspirazioni. Wyciąg ten przełożył na język polski i opublikował na prawach rękopisu ks. J. Wróbel w Krakowie w roku 1944 pod tytułem Postanowienia i dążenia Wielebnego Sługi Bożego Ks. Wincentego Pallottiego.

Otóż wyciąg ten, choć w sprawie zapoznawania się z duchowością Pallottiego odegrał w Stowarzyszeniu niemałą rolę, dziś wypadnie zastąpić tekstem oryginalnym. Dobra wola ks. Hettenkofera i wielka

[1] Tytuł Diario spirituale pochodzi od postulatora, ks. J. Hettenkofera Nie należy mieszać tego zbioru z Diario spirituale, Awisi e consigli del Ven. Vincenzo Pallotti al suoi figli spirituali, Roma 1929.