Strona 05

Drugi tom Wyboru Pism św. W. Pallottiego, zatwierdzony przez właściwe władze Stowarzyszenia, przekazany został Wydawnictwu jesienią 1980 roku. W tym czasie wraz z Kierownictwem Instytutu Apostolskiego ustalono, że przedmiotem trzeciego tomu będą Pisma Pallottiego dotyczące jego duchowości.

1. Trzeba tu zaraz wyjaśnić, że i poprzednie dwa tomy Wyboru obfitują w różne elementy odnoszące się do duchowości Założyciela, owszem, zawierają integralną duchowość określoną przez niego tak dla Zjednoczenia, jak Stowarzyszenia; niemniej jednak duchowość ta, choć właściwa dla wspomnianych zrzeszeń, nie wyczerpuje bynajmniej całego bogactwa duchowości Świętego, ujawniającej się w jego życiu osobistym oraz we wskazówkach podanych na piśmie przy różnych okazjach i w różnorodnych formach. To zaś, jako wyraz duchowości wielkiego mistyka i pioniera apostolstwa powszechnego w Kościele, może mieć niemałe znaczenie tak dla synów i córek duchowych Założyciela, jak i dla wielu interesujących się jego osobą i jego wkładem w dzieło apostolstwa.

W dziedzinie duchowości Święty zostawił po sobie niemałą spuściznę. Sprawę wyboru odpowiednich Pism z tej dziedziny jak i krytycznego ich opracowania powierzono niżej podpisanemu, który treściowy projekt tomu przedstawił Zarządowi Prowincji i Kierownictwu Instytutu Apostolskiego na początku lutego 1981 roku.

Nie wchodząc w bliższe określenia pojęcia „duchowość”, przez wyraz ten rozumiemy to wszystko, co wchodzi w zakres zasad i praktyki chrześcijańskiego życia moralnego, ascetycznego i mistycznego. O duchowości tak pojętej Pallotti — jak już wspomniano — napisał w różnych okresach swego życia mnóstwo większych czy mniejszych utworów. Przy ich śledzeniu łatwo wyodrębnić zapiski dotyczące jego osobistego życia duchowego oraz inne, będące wypływem jego apostolskiego ducha, a pisane nieraz z wyraźnym celem pouczenia innych czy ich zbudowania.

2. Toteż podział tych Pism, a zatem i podział ich wyboru nasuwa się samorzutnie: Pisma mówiące o osobistej duchowości Świętego i Pisma, w których zasady duchowości pragnie on przekazywać innym. Ten naturalny podział zaleca się jeszcze tym względem, że w stosunku do pierwszej grupy Pism obowiązuje przyjęta zasada, we dług