Strona 88
Tom II
[37] 2. Codziennie rankiem, przy końcu pierwszych pobożnych modłów wspólnoty, albo też po obiedzie, należy odczytywać wyraźnie i powoli wyłuszczone powody doskonałego przestrzegania Reguł, po czym odczyta się kolejny ich rozdział lub część, jeżeli rozdział jest obszerny; rektor zaś czy inny zastępujący jego miejsce, jeżeli zajdzie potrzeba, niech podda odpowiednie refleksje na rzecz zachowania Reguł.
[38] 3. Przedmiotem rachunku szczegółowego przed wieczerzą będą uchybienia przeciw doskonałemu przestrzeganiu Reguł; za ich przekroczenie każdy zada sobie odpowiednią pokutę i wykona ją z błogosławieństwem Pana naszego Jezusa Chrystusa.
4. Przy sakramentalnej spowiedzi należy oskarżać się o uchybienia przeciw Regułom, co będzie stanowiło środek do uzyskania wielkiej doskonałości.
5. Z tego to względu każdy, kto popadnie w jakieś naruszenie Reguły, oskarży się tego samego dnia prywatnie przed rektorem św. ustronia i przyjmie z pokorą napomnienie lub pokutę, albo jedno i drugie, wykorzystując to z błogosławieństwem Pana naszego Jezusa Chrystusa.
6. W czasie prywatnych rozmów z ojcem duchownym każdy ma omawiać osobno i uchybienia przeciw Regułom, jako też środki zapewniające coraz skuteczniej doskonałe ich zachowywanie.
[39] 7. Kto zauważa u innych wykroczenie przeciw doskonałemu przestrzeganiu, niechaj się ukorzy głęboko przed Bogiem i uświadomi sobie, że widzimy małe błędy u naszych współbraci, a większych nie dostrzegamy u siebie; korzystając więc z czasu dozwolonego na rozmowy, niech z miłością, pokorą i gorliwością zwróci uwagę swemu bratu na rozpoznane uchybienie, a sam niech skorzysta ze słabości drugiego, by odnowić się w duchu doskonałego przestrzegania Reguł; niech potęguje w sobie jeszcze żarliwość w modlitwie, dokładność w rachunku sumienia i pokorę w oskarżaniu samego siebie.
8. Na drzwiach pokoi prywatnych, dormitarzy i innych pomieszczeń widocznych dla wspólnoty, wywiesi się wypisane ręcznie czy drukowane na kartoniku lub deseczce motywy przestrzegania Reguł; również na drzwiach czynnych biur czy warsztatów mają być w podobny sposób umieszczone regulaminy dla wykonujących tam pracę.
[40] 9. Rektor przy udzielaniu uwag i upomnień, ojcowie zaś duchowni i spowiednicy przy kierownictwie duchownym, jak i wszyscy inni, powinni się wzajem pobudzać do głębokiej czci i gorącego umiłowania Reguł, które należy przyjmować i kochać jako wyraz woli Bożej, tak by w Stowarzyszeniu panowało zawsze i powszechnie żywe przekonanie, że każdy znak wzywający na wspólne ćwiczenia jest głosem Bożym wzywającym nas do natychmiastowego i dokładnego wykonania zadania, jakie wypływa z woli Bożej. Dlatego to wszyscy na pierwszy znak dzwonka winni rzucić wszystko, nawet napoczętą literę, by stawić się na sam początek wspólnego ćwiczenia.
[41] 10. Gdyby ktoś z jakiegokolwiek powodu przyszedł już po rozpoczęciu się tych ćwiczeń, uklęknie, prosząc rektora o błogosławieństwo, i podniesie się po otrzymaniu go.
11. Gdyby ktoś z jakiegokolwiek powodu nie uczestniczył we wspólnych