Strona 81
Tom II
został pominięty w wyborach; powinien jednak dążyć do tego, by stał się zdatnym do spełniania [powinności] każdego stanowiska.
[23] Ożywiony duchem doskonałego posłuszeństwa, uległości i uzależnienia, każdy zarówno w obrębie Stowarzyszenia jak poza nim, powinien odnosić się do drugiego jak odnosi się najniższy ze sług do najmożniejszego i najszlachetniejszego z panów, pomny na wyraźne słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa: „Przyszedłem, aby służyć, a nie aby Mi służono” [por. Mt 20, 28].
W parze z duchem doskonałego posłuszeństwa, uległości i zależności, u wszystkich traktujących z kimkolwiek ze Stowarzyszenia czy spoza niego powinny jaśnieć inne jeszcze cnoty dziecięctwa duchowego, jak szczerość, niewinność, gołębia prostota, słodycz i skromność; a praktykowaniem wszystkich tych cnót powinna zawsze kierować chrześcijańska roztropność, konieczna także i z tego względu, by ludzie nieuczciwi nie nadużywali prostoduszności człowieka sprawiedliwego.
Dla przestrzegania skromności będą zachowywane następujące zasady:
Rozdział 2 — O skromności
[24] Przez słowa: „Wychwalajcie i noście Boga w ciele waszym” [por. 1 Kor 6, 20] św. Paweł Apostoł chciał nas pouczyć, że winniśmy żyć w takim skupieniu wewnętrznym i z myślą tak dalece ku Bogu zwróconą, żeby wszystkimi naszymi zewnętrznymi czynami kierował duch Boży, jakim winniśmy być przepełnieni. Stąd, aby skromność zewnętrzna nie wyrodziła się w obłudę, powinni wszyscy przestrzegać radykalnej i podstawowej Reguły prawdziwej skromności. Polega ona na życiu w stałym i ścisłym zjednoczeniu z Bogiem przez nieustanne zwracanie do Niego myśli i serca tak, by przez ożywienie duchem wiary widziało się Go we wszystkich rzeczach. On bowiem przez swą niezmierzoność znajduje się wszędzie.
[25] W zakresie zewnętrznym należy mieć na uwadze[176] :
[25a] 1. Zdyscyplinowanie raczej niż zniewieściałość co do twarzy, rąk i ubioru. W ubiorze wraz ze schludnością powinna się przejawiać prostota i ubóstwo, pozwalające na noszenie szat łatanych, lecz nie podartych; nie powinny one być obcisłe, lecz raczej luźne. Ma się je nosić przyzwoicie ułożone, by budziły pobożność i zbudowanie innych.
2. Głowa nie ma latać na wszystkie strony, lecz z pokorną powagą obracać się, kiedy zachodzi potrzeba; gdy tej potrzeby nie ma, głowę należy trzymać prosto, a pochylać raczej w przód niż na jedną czy drugą stronę.
[176] Przytoczone w tekście liczne przepisy mogą nas dziwić swą drobiazgowością, niemniej świadczą one o ideale, jaki przyświecał Założycielowi, gdy dla swych synów duchowych kreślił zasady apostoła we wszystkim opanowanego i całą postawą budującego innych.