Strona 77
Tom II
Nikogo nie można powołać na stanowisko rektora, ojca duchownego i spowiednika w jakimkolwiek ustroniu Stowarzyszenia, jeżeli nie jest wiadome, że wykazał się wysoką doskonałością życia ofiary i że posiada Boży dar zarządzania i kierowania.
Aby w Stowarzyszeniu nie ustawała nigdy żywa praktyka życia ofiary zgodnie z zasadą ojców i mistrzów życia wewnętrznego, niechaj rektor, ojciec duchowny i spowiednik wykorzystają wszelkie nadarzające się okoliczności, by Stowarzyszenie to doprowadzać do jej praktykowania przez stosowanie odpowiednich upokorzeń, umartwień i wyrzeczeń.
Tytuł II
„Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi, że się wam dziś narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan w mieście Dawidowym. A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i położone w żłobie” [por. Łk 2,10-12].
[11] 1. O żywym i prawdziwym pragnieniu szerzenia w każdym momencie życia większej chwały Bożej i większego uświęcenia dusz poprzez wewnętrzne i zewnętrzne wykonywanie dzieł miłosierdzia i gorliwości; 2. o ustanowieniu i szerzeniu Pobożnego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego; 3. o dziecięctwie duchowym, jakie w całym Stowarzyszeniu mają praktykować wszyscy z wielką doskonałością[169].
[12] Gdy jakiś świecki, kleryk, czy też kapłan, zdecydowany naprawdę praktykować życie doskonałej ofiary aż do śmierci, wstąpi w sposób formalny do Stowarzyszenia, można posłużyć się wtedy słowami anioła zwiastującego pasterzom narodzenie Zbawiciela i zwrócić się do wiernych, a nawet do pogan z tą nowiną, mówiąc: Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego Ludu Kościoła walczącego, cierpiącego i triumfującego, bo oto się dziś narodził wierny naśladowca Pana naszego Jezusa Chrystusa, by troskać się o zbawienie dusz waszych; narodził się w mistycznym mieście Dawidowym, które zwie się Betlejem, tzn. Domem Chleba; jest ono zarazem symbolem maluczkiego naszego Stowarzyszenia, wyposażonego przeobficie w pokarm
[168] W nawiasie z boku ks. Orlandi napisał słowa (później skreślone): „Duch miłości i dziecięctwo duchowne”.
[169] W tekście poprzednim, skreślonym przez Pallottiego, był po wyrazie „Stowarzyszenie” dodatek: „Pobożnego Zjednoczenia dla urzeczywistnienia autentycznego pragnienia większej chwały Bożej i większego uświęcenia dusz”.