Strona 76

mowa w drugiej części Reguły i w sposobie przepisanym dla formalnego wstępowania postulantów. Ma zaś to dobrze zrozumieć, by możliwie z największą doskonałością mógł się przysposobić do tego [poświęcenia]; trzeba mu przy tym dać do zrozumienia, że to ofiarowanie się nie stanowi ślubu[166].

[9] Rektorzy, ojcowie duchowni i spowiednicy poszczególnych ustroni, jak i cała wspólnota Stowarzyszenia (Corpo della Congregazione), przestrzegając świętych Reguł, postanowień i zarządzeń generalnych i partykularnych, są ściśle zobowiązani czynić to wytrwale i solidarnie, by nie zawiedli razem wspólnego oczekiwania poszczególnych członków w sprawie, jaka dla dostąpienia szczęścia doczesnego i wiecznego stanowi przedmiot najwyższego zainteresowania. By się to jednak naprawdę udało, ich kierowanie ma być wykonywane w pełni ducha Jezusa Chrystusa, który jest pełen słodyczy, cały pokorny, spokojny, cichy, łagodny, miły, mocny i pociągający. Tym duchem napełniony był św. Franciszek Salezy, dlatego w sposób przedziwny pociągnął tak wiele dusz do trwałego praktykowania życia doskonałej ofiary.

[9a] W tym celu rektorzy, ojcowie duchowni i spowiednicy powinni tak w zewnętrznym jak wewnętrznym kierownictwie przejąć się duchem, jaki przebija z dzieł ascetycznych i ze wskazówek św. Franciszka Salezego, oraz dołożyć starań, aby Reguł przestrzegano z całą ścisłością. Stosownie zaś do okoliczności, usposobienia, temperamentu, skłonności i przymiotów wewnętrznych jak zewnętrznych powinni dawać zlecenia i rady w ten sposób, by wszyscy z wielką doskonałością prowadzili życie ofiary aż do śmierci.

[10] Ponieważ jednak nikt nie jest zdolny do takiego rządzenia i kierowania, iżby z łatwością usposabiał bliźnich do doskonałego praktykowania życia ofiary, jeżeli go wprzód sam z wielką doskonałością nie praktykował i jeżeli nie jest obdarzony Bożym darem rządzenia i kierowania, wszelka reguła byłaby bezskuteczna, jeżeliby zabrakło osób mających dar jej praktykowania i powodujących jej praktykowanie przez innych. Dlatego wzywa się wszystkich do częstej modlitwy w ciągu dnia, aby Bóg Najwyższy udzielił wszystkim daru podatności na rządzenie i kierowanie, a wszystkim piastunom urzędów obecnym czy przyszłym — daru rządzenia i kierowania ku formowaniu we wszystkich życia praktyki doskonałej ofiary aż do śmierci; do tego celu chcemy kierować wszystkie modły Stowarzyszenia i Kościoła Jezusa Chrystusa[167].

[166] Tu zostały skreślone przez Założyciela następujące słowa oryginału: „Nie wystarczy to jednak do zapewnienia doskonałej i trwałej praktyki życia w doskonałej ofierze aż do śmierci u wszystkich członków Stowarzyszenia; zakładając wszakże u wszystkich prawdziwe usposobienie serca, by mieć wolę praktykowania jej z najwyższą doskonałością aż do śmierci na podobieństwo Pana naszego Jezusa Chrystusa i by w tym celu żyć wytrwale w Stowarzyszeniu, rektorzy (…)” itd.

[167] W oryginale zakończenie było następujące: „modły, które zanosi się i będzie się zanosiło w Stowarzyszeniu i ze strony całej wspólnoty (Corpo) Pobożnego Zjednoczenia”.