Strona 409

Tom II

drogą Krwią Pana naszego Jezusa Chrystusa dojść może przez twoją współpracę do królestwa wiecznego i jak to z nimi na wieki będziesz mógł wysławiać miłosierdzie Boże. Jeżeli więc chcesz wstąpić do naszego Stowarzyszenia, zaprzyj siebie samego, weź krzyż swój i przez zupełne i wieczyste ofiarowanie się swoje, zrzuciwszy starego człowieka, podążaj z miłością za Panem naszym Jezusem Chrystusem. Niech tego tobie i wszystkim łaskawie udzieli wszechmogący i litościwy Bóg dla zasług tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz dla zasług i za pośrednictwem Najświętszej Panny Maryi Królowej Apostołów oraz wszystkich Aniołów i Świętych. W imię Ojca + i Syna, i Ducha Świętego. Amen[793].

[6c] Kandydat w prośbach przejętych od św. Doktora Augustyna, a skierowanych do Chrystusa oddaje Bogu całego siebie mówiąc z głębi serca:

Panie Jezu, [spraw], abym poznał Ciebie i obym poznał siebie!

I obym niczego nie pragnął krom Ciebie!

Obym znienawidził siebie, a umiłował Ciebie!

Cokolwiek bym czynił, oby wszystko [było] ze względu na Ciebie,

Niechaj uniżam siebie, a wywyższam Ciebie.

Niech myśli me nie zmierzają do nikogo prócz Ciebie.

Wszystko, co na mnie przychodzi, obym przyjmował od Ciebie.

Obym znęcając się nad sobą, postępował za Tobą.

Obym zawsze pragnął podążać za Tobą.

Obym unikał siebie, a garnął się do Ciebie.

Obym się stał godnym być bronionym przez Ciebie.

Niech się lękam samego siebie, a bojaźnią niech otaczam Ciebie.

Obym należał do tych, którzy zostali wybrani przez Ciebie.

Niechaj nie ufam sobie, lecz niech polegam na Tobie.

Obym chciał być posłusznym ze względu na Ciebie.

Obym się nie przywiązywał do niczego, jak tylko do Ciebie.

Wejrzyj na mnie, abym Cię miłował.

Wezwij mnie, bym Cię oglądał i posiadał Ciebie na wieki[794].

[6d] Teraz kandydat przed kapłanem wypowiada głosem mocnym i z głębi serca następującą formułę uroczystej konsekracji, własnoręcznie napisaną i podpisaną, z dodaniem przez samego kandydata dnia, miesiąca i roku:[795]

Ad maiorem Dei gloriam, B.mae Virginis Mariae Apostolorum Reginae, omnium Angelorum atque Sanctorum et ad maiorem sanctificationem

[793] Jest to dobry przekład oryginału, stosowany już w praktyce w Polskiej Prowincji Stowarzyszenia. Warto przypomnieć, że ten ryt konsekracji początkami swymi sięga w zasadzie roku 1839! (por. OOCC II 296—299).

[794] Por. Enchirid. Ind. 1952, 88. Nie znajdujemy tej modlitwy w Enchirid. Ind. z 1968 r.

[795] Różnicę między tą formułą a poprzednimi i ostatnią z r. 1849, zob. wyżej. s. 379, nr [lc], i Podr., s. 368, nr [39].