Strona 391

Antyf.: [por. Tb 12, 6]: Niech błogosławiona będzie Święta Trójca i niepodzielna Jedność; wyznawajmy Jej, że okazała nam swe miłosierdzie. Błogosławmy Ojca i Syna wraz z Duchem Świętym.

Antyf.: [por. 1 J 2, 3, 4][758] : Tam gdzie miłość, ukochanie, tam jest także Bóg. W jedno nas tu zgromadziła Chrystusowa miłość. Nim się tedy wszyscy cieszmy i weselmy. Boga bójmy się żywego i kochajmy. I miłujmy się nawzajem sercem szczerym.

I powtarza się antyf.: Tam gdzie miłość, ukochanie, tam jest także Bóg. Gdy się przeto gromadzimy wszyscy razem. By się duchem nie rozdzielać, pilnie baczmy. Niech ustaną złe niesnaski, niech ustaną spory. A pośrodku nas niech stanie Chrystus Bóg.

Znów powtarza się antyf.: Tam gdzie miłość, ukochanie, tam jest także Bóg. Razem także ze Świętymi daj nam widzieć. Pośród chwały Twe oblicze, Chryste Boże. Radość, która nie zna miary i szlachetna jest. Poprzez wszystkie nieskończone wieki wieków. Amen.

[4d] Po [tym] umywaniu kapłan myje i wyciera ręce innym [płótnem], po czym wracając na poprzednie miejsce nakłada kapę, a stojąc z odkrytą głową, mówi:

Ojcze nasz itd. (po cichu).

V. I nie wódź nas na pokuszenie.

R. Ale nas zbaw ode złego.

V. Ty rozkazałeś, Panie

R. Strzec pilnie ustaw Twoich [por. Ps 118 4].

V. Ty umyłeś uczniom Twym nogi.

R. Nie gardź dziełem Twych rąk [por. Ps 137 8].

V. Panie, wysłuchaj itd.

R. A wołanie itd.

V. Pan z wami.

R. I z duchem itd.

Módlmy się.

Wspomóż, prosimy Cię, Panie, naszą posługę i ponieważ sam raczyłeś umyć nogi uczniom swoim, nie gardź czynnością Twoich rąk, którą poleciłeś nam naśladować; gdy sami obmywamy zewnętrzny brud, zmyj, Panie, w duszach naszych grzechowe zmazy. Racz tego dokonać Ty, który żyjesz i królujesz, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Po dokonaniu tego, złożywszy szały kapłan i asystenci przybierają szaty barwy czerwonej; po czym wszyscy spośród kleru, idąc parami, poprzedzeni przez akolitów i przez niosących krzyż oraz kadzielnicę,

[758] „Pieśń miłości” z tejże ceremonii liturgicznej umywania nóg.