Strona 380

Już na podstawie tej krótkiej informacji wydaje się rzeczą oczywistą, że w obecnym tomie, w którym wypadnie podać również fragmenty ceremonialnego prawa Stowarzyszenia, wchodziłby w rachubę jedynie zbiór pierwszy i trzeci, gdyż drugi, jako środek do celu został przejęty w swej substancji do zbioru końcowego, różnice zaś przynajmniej ważniejsze, można bez trudności uwzględnić w toku przytaczania tekstu trzeciego, podobnie jak to czyniono z różnicami Reguły Wielkiej wobec Kopii Lambruschiniego przy podawaniu tekstu KLambr Stosując więc zasadę wykluczania powtórki obszerniejszych tekstów[726] będzie można bez większych trudności wytworzyć sobie obraz całości i tego działu Pism Założyciela przypis 4a Godzi się powtórzyć tu uwagę, jaką w odniesieniu do innych działów zamieszczono wyżej (s. 9 i 72). Można zatem przy końcu stwierdzić ogólnie, że podany w tym tomie wybór tekstów zawiera substancjalną całość myśli Założyciela o prawie Stowarzyszenia i jego duchu..

Nie podejmowano u nas dotąd przekładu tego działu, wyjąwszy teksty ceremoniału używane w języku polskim. Bo nawet Ceremoniał wydany do użytku Polskiej Prowincji Stowarzyszenia był jeszcze długo po II wojnie światowej stosowany w zasadzie w języku łacińskim[727] W obecnej części tego tomu podajemy po polsku oryginalne teksty pisane zarówno po łacinie jak po włosku, korzystając w zasadzie z oficjalnych przekładów tekstów liturgicznych.

[PIERWSZY RYTUAŁ — 1846][728]

[1] (I) OBRZĘD UROCZYSTOŚCI KONSEKRACJI STOSOWANY ZWYCZAJNIE W STOWARZYSZENIU APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO (1846; OOCCIX4 —22)

Porządek poświęcania siebie samego i tego, co się ma, na większą chwałę Boga i na zbawienie dusz, jaki zwykło się stosować w Stowarzyszeniu Księży Apostolstwa Katolickiego[729].

[726] Co innego z powtarzaniem drobnych, dwu- lub trzywierszowych fragmentów, których odsyłanie komplikowałoby zbytnio, a bez potrzeby, odczytywanie poszczególnych tekstów.

[727] Zob. Modlitwy Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, Poznań 1961 s. 135—182.

[728] Do oryginalnego tytułu Ordo consecrationis dodał pismem maszynowym ks. Hettenkofer: (Obrzęd poświęcenia się wraz z formułą konsekracyjną, napisaną własnoręcznie przez Wielebnego W. Pallottiego: 1846 [I oraz Wyjaśnienie umowy poprawione przez Wielebnego Pallottiego: 1841 [II]). Liczby rzymskie (I i II) dla większej przejrzystości dodał tłumacz.

[729] O rycie tego poświęcenia wspomina KLambr, nr [529], odsyłając sam ryt do ceremoniału Stowarzyszenia, który ks. Moccia widzi słusznie w Regule Wielkiej, gdyż wtedy nie było innego rytuału w Stowarzyszeniu. Nawet omawiane obecnie Ordo wraca w zasadzie do tejże Rguły (por. OOCC II 291 nn). A na tym Ordo opiera się tak drugi, jak i trzeci Ceremoniał.