Strona 358
Tom II
jak o swoje, tak i bliźniego zbawienie wieczne. Wyznają jednak, iż z powodu mych grzechów jestem wręcz niegodny łaski niezbędnej do skutecznego i trwałego starania się o zbawienie wieczne duszy mojej, krewnych i bliźnich moich, a szczególnie przez popieranie dobrych dzieł i przez pomnażanie odpowiednich środków duchowych i doczesnych, by wiara i miłość ożywiała się wśród katolików i rozszerzała się po całym świecie[679].
Ty jednak wyjednywasz mi tę łaskę przez miłosierdzie Boskie i przez nieskończone zasługi Jezusa Chrystusa. Dlatego to w jedności z Tobą, z całym Dworem Niebieskim i wszystkimi Świętymi, którzy są albo będą w Kościele Bożym, z przeczystym Twym Sercem i z Najświętszym Sercem. Jezusa pragnę każdej chwili, teraz i zawsze, ofiarowywać zasługi Jezusa na podziękowanie, jak gdybyś już mnie i wszystkim ludziom wyjednała tę łaskę, jak ją wyjednałaś świętym Apostołom.
Tak więc ufając w możne Twe pośrednictwo, postanawiam używać od tej chwili wszystkiego, co tylko od Boga otrzymam, jak: zdolności, wiedzy, zdrowia, choroby i utrapień oraz wszelkich innych darów przyrodzonych i nadprzyrodzonych na większą chwałę Boga i dla zbawienia wiecznego duszy mojej i bliźnich; [chcę tego] szczególnie przez popieranie dziel zmierzających do krzewienia miłości i wiary na całym świecie. A choćbym nie rozporządzał niczym, by się do tego przyczynić, to nigdy nie przestanę się modlić, aby się stalą jedna owczarnia i jeden Pasterz [por. J10, 16], a tak spodziewam się dojść do świętego raju, by radować się owocem apostolstwa Jezusa Chrystusa przez całą wieczność. Amen.
Chwała Ojcu itd.
Wraz ze swym Boskim Dzieciątkiem itd. — Czemuż się wynosisz [por. Łk 18, 13] itd — Boże, mój Boże, itd.
[32i] [5] O świętym Różańcu
18. Codziennie, w godzinie wyznaczonej porządkiem dziennym stosownie do pory roku, odmówi się trzecią część Różańca świętego, wraz z Salve Regina i Litanią do Najśw. Dziewicy, a przy każdej dziesiątce, po „Chwała Ojcu”, dopowie się [prośbę]: „Przez najświętsze tajemnice Odkupienia ludzkiego poślij, Panie”, itd., w końcu zaś po Litanii następujące
Pobożne ofiarowanie:
Przedwieczny Ojcze, ofiarujemy Ci Przenajdroższą Krew Jezusa Chrystusa na zgładzenie grzechów naszych, na potrzeby Kościoła św., na natychmiastowe wyzwolenie dusz czyśćcowych i na podziękowanie,
[679] Niedokładność polskiego przekładu tej modlitwy występuje najjaskrawiej po słowach: „i bliźnich moich”. Gdy oryginał wyraża myśl o niegodności do łask niezbędnych do troszczenia się o zbawienie poprzez popieranie dzieł i stosowanie środków, to polski tekst sugeruje: po pierwsze, niegodność łask potrzebnych do takiej troski, po drugie, niegodność do łask potrzebnych do popierania dobrych dzieł itd.