Strona 341

bieliznę kościelną i sprzęty, relikwie i relikwiarze oraz wszystko przeznaczone do użytku kościoła i zakrystii. Wszystko będzie utrzymywał w czystości, porządnie poukładane, przechowywane w odpowiednich szafach, komodach i skrzyniach, a wszystko to czynić będzie ze zbożną starannością, z miłości ku Bogu[622].

[21k] 28. Dwa razy w tygodniu zamiecie w jednym dniu zakrystię, w drugim kościół; będzie to czynił częściej w razie potrzeby, szczególnie w wigilie świąt uroczystych. Niech zazwyczaj odkurza klęczniki, każdego dnia, a co tydzień, w środy i soboty, niech odkurzy ławki i konfesjonały. I niech się stara, by wszystko lśniło czystością, porządkiem i wyglądem godnym Domu Bożego[623].

29. [Dosłowne powtórzenie ostatniego akapitu nru [199] KLambr, zaczynającego się od słów: „Jeżeli są do dyspozycji świeże kwiaty (…)”].

[211] 30. Przebywając w zakrystii czy w kościele nie powinien być nigdy bezczynny; gdyby zaś znalazł się kiedyś bez żadnego właściwego sobie zajęcia, niech się postara obrócić ten czas na czytanie jakiejś pobożnej książki albo niech się odda modlitwie w zakrystii czy w kościele, lecz w pobliżu samej zakrystii, co uczyni dla własnego pożytku duchowego. Niech to też czyni często w ciągu dnia dla zbudowania innych, przynajmniej przez parę chwil, jeżeli nie może długo. Przy oddawaniu się wszelkim zajęciom swego obowiązku niech pamięta, że służy Bogu w Jego domu[624].

[22] Rozdział 2 O sanitariuszu.

[22a] 1. [Dosłowne powtórzenie pierwszego akapitu nru [201] KLambr].

Skoro się tylko dowie, że ktoś jest chory, powiadomi o tym rektora i prefekta chorych, przedstawiając ciężkość choroby.

Na polecenie rektora ma wezwać lekarza, a w razie potrzeby chirurga[625].

[Dosłowne powtórzenie pierwszego akapitu nru [202] KLambr].

[22b] 5. Ma być obecny przy wizycie lekarza, by z całą dokładnością przejąć od niego wszystkie określone dokładnie rozporządzenia, i ma w najdrobniejszych szczegółach wykonać zalecenia lekarza co do lekarstw, odpoczynku, milczenia i ciszy przepisanych dla chorego. Co do pokarmów, niech nie przekracza ilości wyznaczonej przez lekarza i niech dołoży możliwie wszelkich starań, by pokarm był odpowiedni oraz by służył zdrowiu chorego.

6. [Dosłownie powtórzony pierwszy akapit nru [203] KLambr].

7. Będzie chorym dodawał otuchy krótkimi, lecz częstymi słowy,

[622] Por. tamże, nr [198].

[623] Por. tamże, nr [199].

[624] Por. tamże, nr [200].

[625] Por. ostatni akapit tegoż nru [201]