Strona 339
Tom II
w rzeczach z dziedziny praktyki; niech też nikt z uszczerbkiem dla miłości nie obstaje uparcie przy swym zdaniu.
[20f] 12. Wszyscy będą wzajemnie okazywać sobie wielki szacunek i będą z sobą przestawać z całą uprzejmością i serdecznością, wystrzegając się jednak na wszelki sposób wyłącznych przyjaźni, jako ruiny wspólnej miłości.
13. W przestawaniu z sobą niech się wszyscy pilnują przed jakimkolwiek objawem naprzykrzania się, okazywania złego humoru czy odczucia doznanej od kogokolwiek urazy; podobnież nie będą urażać innych, ani słowem, ani czynem, ani jakimkolwiek innym sposobem.
[20g] 14. Dla zachowania wzajemnego szacunku wszyscy przy zwykłym odnoszeniu się do księży i do kleryków o wyższych święceniach będą używali tytułu: „Wasza Wielebność”, by powiększać cześć wobec wyższych święceń; do kleryków i braci pomocników będzie się mówiło: „Wasza Miłość”, przyjmując za przejaw miłości to, co każdy czyni w zakresie swego obowiązku[613].
15. Nikt nie tknie, nawet w nieznacznej mierze, dobrej sławy bliźnich, zwłaszcza zaś przełożonych, a tym bardziej niech się nie waży poddawać krytyce jakiegokolwiek [przepisu] Reguły czy Konstytucji lub jakiejkolwiek praktyki przyjętej w Stowarzyszeniu[614].
CZĘSC DRUGA
REGUŁY DLA BRACI POMOCNIKÓW[615]
[21] Rozdział 1 Reguły o zakrystianie[616]
[21a] 1. Zakrystian we wszystkim, co należy do jego obowiązków, zależny jest od prefekta kościoła, i ma go słuchać, jak samego rektora.
2. W chodzeniu, patrzeniu i mówieniu niech zachowa w kościele i zakrystii jak najdalej idącą skromność i wedle możności milczenie.
3. W sprawach, co do których sam nie może dać odpowiedzi na stawiane
[613] Por. nr [267] KLambr.
[614] Następuje spis treści Części I, który tu pomijamy, gdyż znajdzie się razem w spisie końcowym Podręcznika.
[615] Reguły te nie są oryginalnym dziełem Pallottiego. Święty przejął je z małymi zmianami z reguł jezuickich w roku 1849. Por. OOCC II 118—145. Skrócone w KLambr o 12 stron, poszerzone zostały w Manuale z 1847 i umieszczone z małymi tylko zmianami w Podręczniku z 1849. Właśnie tekst tej ostatniej wersji podajemy tu w przekładzie, odsyłając do tekstu z Klambr tylko w tych wypadkach, w których Podręcznik przejmuje dany przepis dosłownie. W ten sposób zachowa się nienaruszoną całość tej części Podręcznika.
[616] Rozdział o zakrystianie zajmuje tu aż 13 stron, gdy w KLambr tylko 7.