Strona 338
Tom II
[20b] 2. Niech się nikt nie miesza do obowiązków ani niech nie wchodzi do cudzego pokoju czy do wspólnych pracowni bez szczególnego lub ogólnego pozwolenia przełożonego; niech też nie otwiera drzwi, póki nie zapuka i usłyszy: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”, co ma się powtórzyć i przy wyjściu; drzwi zaś pokoju mają być otwarte, gdy [członkowie] znajdą się tam razem.
Niechaj nikt nie wydaje innym jakichkolwiek rozkazów ani niech nikogo nie karci, chyba że jest do tego upoważniony przez przełożonego[608].
Odwiedzający za zgodą rektora chorych świętego ustronia niech rozmawiają głosem przyciszonym i niech mówią o tym, co [złożonych niemocą] może rozweselić i pocieszyć, obecnych zaś budować w Panu[609].
[20c] 5. Niech nikt ze znajdujących się w refektarzu nie odkrywa głowy przed kimś z naszych, chyba że chodzi o rektora; kiedy zaś, przy stole, zabraknie czegoś sąsiadowi, siedzący bliżej niech da znak usługującemu, wskazując gestem na to, czego brakuje[610].
6. Wychodzący zaznaczą to przy swoim imieniu na tabliczce umieszczonej przy furcie; powiadomią furtiana, dokąd idą, gdy to potrzebne albo gdy musi się iść zaraz ze spowiedzią do chorego, któremu się pogorszyło, albo z innego słusznego powodu[611].
[20d] 7. Gdy nadarzy się sposobność, niech każdy dokłada starań, by wedle możliwości swego stanu pobożnym słowem naprowadzać bliźnich do lepszego życia oraz by radą i perswazją zachęcać ich do dobrych uczynków, szczególnie zaś do spowiedzi świętej.
Niech się wszyscy wystrzegają takiej uczuciowej postawy, która zwykła skłaniać członka jednego narodu do słuchania czy mówienia źle o drugim. Dlatego niech nikt nie wszczyna rozmów na temat wojen pomiędzy chrześcijańskimi władcami, chyba, by się modlić, bez stronniczego nastawienia w stosunku do jednego czy drugiego[612].
O pobożnych instytutach istniejących w Kościele niech każdy mówi tylko dobrze; o naszym zaś najmniejszym Stowarzyszeniu niech się nie wypowiada w tym sensie, by stawiać je wyżej niż inne [instytuty].
[20e] 10. Nasi [członkowie] nie powinni akceptować różnych doktryn, ani w słowie mówionym, ani pisanym w książkach czy czasopismach; te zaś nie będą mogły być drukowane bez wyraźnego zezwolenia Przełożonego generalnego, który według swego uznania wyrazi zgodę na piśmie.
11. Niech wszyscy w miarę możliwości unikają różnicy zdań również
[608] Por. nr [279] KLambr.
[609] Por. tamże, nr [278], z drobnym opuszczeniem.
[610] Por. tamże nr [280], z małą zmianą.
[611] Widoczna tu zmiana sensu powiadamiania fortiana. Zob. nr [285] KLambr.
[612] Od: „chyba (…)” do końca zdania dodał Pallotti w późniejszym czasie.