Strona 333
Tom II
że widzimy w wierze wewnętrzną skromność Pana naszego Jezusa Chrystusa, aby choć trochę zrozumieć, jaka była zewnętrzna Jego skromność w pięciu zmysłach Jego Najświętszego Ciała, w Jego postępowaniu na zewnątrz i aż do Jego ubioru włącznie: wszystko tam tchnące statecznością bez przygniatającej powagi, wesołością bez smutku, uprzejmością bez niestosownej poufałości, pokorą, łagodnością, prostotą, serdecznością bez nieopanowania, słowem: wszystkim tym, co pobudza do skruchy, buduje, porywa serca ku Bogu. I dlatego:
[17b] 2. Niech się wszyscy starają o to, by w swych zewnętrznych czynnościach jaśnieli pokorą połączoną z postawą radosną i skromną zarazem, tak by budować ludzi, z którymi przyjdzie im przestawać.
3. Niech dla zachowania skupienia trzymają zwykle oczy spuszczone, bez zwracania ich z ciekawości w tę czy ową stronę, szczególnie w kościele, przy stole i przy każdej czynności publicznej.
[17c] 4. Głowy nie powinno się obracać na wszystkie strony, lecz ma się ją trzymać prosto, bez przechylania na prawo i lewo[587].
5. Niech się starają na twarzy okazywać raczej święte wesele, znamionujące pogodę i pokój ducha, wystrzegając się zawsze smutku czy innego mniej stosownego uczucia.
[17d] 6. Ręce niech trzymają spokojnie i przyzwoicie ułożone; niech nie wymachują nimi nigdy i niech nie trzymają ich w kieszeniach, a kiedy siedzą, niech trzymają nogi bez krzyżowania, prawie złączone[588].
7. Chodzić powinni z umiarem, bez zbytniego pośpiechu, chyba że zachodzi pilna konieczność; będą przy tym układni, nie opierając się bez potrzeby jeden o drugiego
[17e] 8. Udając się na ćwiczenia wspólnoty i wracając z nich, aby nie było w tym zamieszania, niech idą jeden za drugim lub para za parą[589].
9. Wychodząc na zewnątrz, jeśli są w większej liczbie, niech wedle wskazówki rektora idą po dwóch lub po trzech[590], lecz zazwyczaj lepiej jest, by chodzili w trójkę.
[17f] 10. Będą się wystrzegać gadatliwości, zbyt głośnego czy zbyt szybkiego mówienia, a także nieumiarkowanego i niestosownego śmiechu.
11. Na koniec winniśmy naśladować skromność Pana naszego Jezusa Chrystusa nie tylko wtedy, gdy jesteśmy widziani przez ludzi, ale także kiedy jesteśmy sami, tylko w obecności Boga i świętego naszego Anioła Stróża, w pokoju czy gdziekolwiek.
[587] Por. KLambr nr [25] 2 i 8.
[588] Zamiast poprzedniego: „Nie będą ich zbytnio rozchylać ani wyciągać, ani też kłaść jednej na drugą”. Por. KLambr nr [25c].
[589] Dosłowne powtórzenie nru [25d] 133.
[590] Por. nr [25d] 14 KLambr.