Strona 33
Tom II
dobrych obyczajów, że jest pobożny i gorliwy, jak to się pospolicie zwykło oceniać; ale wypada, by wynikało jeszcze to, że jest człowiekiem charakteru spokojnego, cichego, łagodnego, że lubi [raczej] słuchać niż rozkazywać, że jest podatny i skory do wszystkiego, co mu się zleca, że obrażony nie żywi gniewu, lecz znosi to w milczeniu, że nie kocha się we własnej wygodzie, lecz przeciwnie, kocha trud i niewygody. Co więcej, [wypada] by zachowywał stałość usposobienia przy wykonywaniu prac, jakie podejmuje, nie dla pozoru, lecz z głębokiego przeświadczenia, że należy je wykonać w pełni, choćby wiązały się z trudem.
Prócz tego wymaga się, by każdy, kto ma być agregowany, odznaczał się darami natury i łaski koniecznymi do wykonywania różnorodnych dzieł miłosierdzia co do ciała i ducha, jakie w szpitalu ksiądz wykonuje jako ksiądz, świecki jako świecki.
Wreszcie cały zespół świętego dzieła szpitalnego niechaj zarówno wspólnie, jak — przez swych członków — prywatnie, zanosi gorące modły dla otrzymania niezbędnego światła do włączania tych tylko, jakich pragnie Pan Bóg, oraz by Bóg ich napełnił wszelkimi swymi darami niezbędnymi do tego, by z włączenia i działania [poszczególnego] agregowanego rodziła się większa chwała Boża i większe uświęcenie dusz.
Przełożony po otrzymaniu koniecznych i stosownych informacji, jeżeli uzna, że [kandydata] można przedstawić konsulcie, zapowie ogólnie zespołowi, że według jego zdania można to uczynić. Każe mu przez miesiąc przychodzić do szpitala, by w praktyce mieć go na oku, i wreszcie za pośrednictwem sekretarza powiadomi konsultę. Kandydat zaś, jeżeli otrzyma wszystkie głosy, zostanie dopuszczony [do dzieła].
Włączenie [do szpitalnego dzieła]
[16] Kandydat przed włączeniem, dla lepszego przysposobienia się do świętego obrzędu agregacji i dla uzyskania od Boga darów niezbędnych do działania zawsze w pełni ducha Jezusa Chrystusa na większą chwałę Boga i na większe uświęcenie dusz, odprawi w tej intencji rekolekcje ignacjańskie albo w świętym ustroniu, gdzie zwykło się urządzać serie świętych ćwiczeń, albo we własnym domu pod kierunkiem swego ojca duchownego czy też jednego z księży naszego Instytutu[47].
Po ukończeniu świętych ćwiczeń dokona się agregacji według obrzędu naszego Pobożnego Zjednoczenia[48], a agregowany w osiem dni później, czy w innym następnym dniu, złoży formalne przyrzeczenie według Reguł tegoż naszego Zjednoczenia[49].
[47] Tu Założyciel zwie Instytutem przyszłą Kongregację.
[48] Por. OOCC II 440 nn.; III 104 nn.
[49] Por. tamże, II, 291 nn.