Strona 316

oddalali się od przykładu Jego praktyki życia ubogiego, które wszak jest podstawą nadającą trwałość każdemu Instytutowi [życia konsekrowanego]. Dlatego:

[8a] 2. Wpatrzeni stale w wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa i ufni w Jego łaskę, powinniśmy dokładać starań, by naśladować Go w miłości i w praktykowaniu świętego ubóstwa, tak dalece je kochając, by cieszyć się, gdy często doznajemy jego skutków, oraz by ponadto obierać dla siebie co jest uboższe i lichsze w odniesieniu do pokoju, stanowiska czy jakichkolwiek rzeczy, gdy co do nich zostawia się nam dowolny wybór[530]

3. Niech święte ubóstwo przejawia się we wszystkim: w pożywieniu, odzieży, w sprzętach itp.; rzeczy tego rodzaju powinny być takie same dla wszystkich, a nikt nie będzie mógł nimi dysponować bez wyraźnego zezwolenia przełożonego.

4. Nikt nie będzie miał u siebie żadnej rzeczy bez pozwolenia przełożonego ani nie będzie jej mógł używać inaczej niż w celu, dla którego została mu powierzona; ma też być gotów, by się jej wyzbyć na każde żądanie tegoż [przełożonego].

[8b] 5. Przy wstępowaniu do Stowarzyszenia niech wszyscy składają na ręce rektora świętego ustronia nowicjackiego wszystko to, co będą mieć przy sobie, czy to będą książki, czy pieniądze, czy jakiekolwiek inne przedmioty, składając nań troskę o swe zaopatrzenie zgodnie z potrzebą i według tego, jak on uzna w Panu za bardziej właściwe.

6. Nikt nie pożyczy innym ani sam nie przyjmie pożyczki w jakiejkolwiek postaci bez zgody przełożonego; a jeżeli przyjął coś bez pozwolenia, powinien możliwie jak najprędzej powiadomić go o tym.

7. Nikt bez pozwolenia nie weźmie dla siebie niczego z tych rzeczy, jakie przeznaczono na użytek wspólnoty czy kogoś innego.

[8c] 8. Wszyscy dawać będą inne [jeszcze] dowody swego umiłowania świętego ubóstwa, strzegąc pilnie i posługując się ze szczególną starannością rzeczami oddanymi im do użytku, by nie zużywać ich więcej niż tego wymaga potrzeba oraz by przez niedbalstwo nie uległy zniszczeniu.

9. Przebywając w świętym ustroniu[531], niech nikt nie zamyka drzwi pokoju w ten sposób, by ich nie można było otworzyć od zewnątrz; niech też nie trzyma pod zamknięciem żadnego posiadanego przez siebie sprzętu, chyba w wypadkach, w których według zdania rektora można postąpić inaczej[532]

[530] W oryginale, poprawionym jednak przez Pallottiego, po „tak dalece je kochając” czytamy takie oto słowa: „Powinniśmy miłować ubóstwo, jak kochał je Pan n. J. Ch.: jak matkę, siostrę, nierozdzielną towarzyszkę; powinniśmy też pragnąć, by często doznawać jego skutków, a także żyć w takim nastawieniu, by obierać dla siebie (…)”

[531] Słowa te dodał Ghirelli.

[532] Słowa od „chyba w wypadkach (…)” dodał Pallotti w czasie późniejszym.