Strona 307
Tom II
Niebieskiego Ojca, kierując tak całym naszym życiem i oddając się zdecydowanie coraz doskonalszemu przestrzeganiu świętych praw Bożych i kościelnych, [a także] świętych Reguł i Konstytucji, by zawsze być dobrze przygotowanym na śmierć i by w tym strasznym momencie móc z pożytkiem [na życie wieczne] powiedzieć: In manus Tuas, Domine commendo spiritum meum[508]. Stąd też całe nasze życie powinno być życiem przygotowywania się na śmierć.
[54] 33. [Wytrwanie w Stowarzyszeniu]
Kiedy Pan nasz Jezus Chrystus konał za nas na krzyżu, zbliżali się do Niego Jego wrogowie mówiąc: „Jeśliś Synem Bożym, zstąp z krzyża” [por. Mt 27, 40], lecz On, wykrwawiony, umarł dobrowolnie na krzyżu. Gdyby więc nasi duchowi nieprzyjaciele mówili nam: „Zstąp z krzyża doskonałego zachowywania [przepisów stowarzyszeniowego życia], [zstąp z krzyża] pokornego, ubogiego i mozolnego życia w Stowarzyszeniu”, to z miłości do Pana naszego Jezusa Chrystusa, ufni w Jego wszechmocną łaskę i w potężne orędownictwo Najśw. Maryi Panny, Aniołów i Świętych, mamy, zwyciężywszy nieprzyjacielskie pokusy, aż do śmierci wytrwać w Stowarzyszeniu, w doskonałym przestrzeganiu przyjętych zasad życia, przybici do krzyża duchowo wraz z Panem naszym Jezusem Chrystusem. On zasiadając teraz w chwale po prawicy Ojca, chce, byśmy i my, po upodobnieniu się do Niego w życiu pokornym, ubogim, pracowitym, wzgardzonym i ukrzyżowanym na tej ziemi[509], byli do Niego podobni w chwale przez całą wieczność. Amen[510].
[55] WYMOGI PRZY PRZYJMOWANIU POSTULANTÓW[511]
(1847 lub później; OOCC V 292—297)[512]
A. M. D. G. A. D.
P. A. S. A.[513]
Niezbędne wymogi przy dopuszczaniu do Stowarzyszenia Księży świeckich i Braci pomocników Apostolstwa Katolickiego, założonego pod szczególną opieką Najśw. Maryi Panny, Królowej Apostołów.
[508] „W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego” — słowa z Komplety.
[509] Przymiotniki, począwszy od: „pokornym, ubogim”, do końca, dodano w czasie późniejszym.
[510] W oryginale był jeszcze dodatek: „w chwale z duszami, które On chce zbawić przy naszym również współdziałaniu”.
[511] Zob. wyżej, nr [14] nn.
[512] Dokument naznaczony tu nrem [55] znajduje się w rękopisie kaligrafowanym w zeszyciku 8- stronicowym. Ponieważ chodzi o bardziej już udoskonalone przepisy co do przyjmowania postulantów (por. nr [14]) i ponieważ w tym samym zeszyciku znajduje się wyjaśnienie w sprawie szóstego przyrzeczenia, które wprowadzone zostało dopiero w r. 1847, przyjmujemy, że i ta rzecz o postulantach pochodzi z tegoż roku lub tuż z lat następnych. Zob. Schulte, Gestalt, III, s. 719, r. 1847.
[513] Na większą chwałę Bożą; Na zniweczenie grzechu; Dla zbawienia dusz.